جامعه ی سالم و جامعه ی پیشرفته، در گرو بودن مادرانی تحصیل کرده، عالم و آشنا به امور تربیتی است.
یعنی اگر در جامعه ای مادرانی باشند، که سواد بالایی داشته باشند، آن جامعه به کمال می رسد.
البته سواد دانشگاهی ملاک با سواد و بی سواد بودن نیست، و منطور بنده از سواد این است که آشنایی کامل با شخصیت کودکان، نوع برخورد با فرزندان، اقتضائات سن کودکان داشته باشند،
زیرا هستند کسانی که تحصیلات دانشگاهی هم دارند، روانشناسی را به اتمام رسانده اند، اما بلد نیستند که چگونه با فرزندانشان را تربیت کنند.
اما مادرانی هستند که به ظاهر سواد دانشگاهی ندارند، به قول بعضی ها: خانه دار هستند و از جامعه به دور، اما می بینی فرزندانی تربیت می کنند، که این فرزندان جامعه ای را نجات می دهند.
به فرمایش علما: اگر مادران یک فرزند خوب تحویل جامعه بدهند، برای آن ها بهتر است از همه ی عالم.
یعنی یک مادر می تواند با تلاش خودش و با تربیت کردن فرزندی متعالی و موفق، یک فامیل، یک شهر و یا یک جامعه ای را نجات دهد.
اگر من و شما که داریم این مطالب را می خوانیم و یا می نویسیم، اگر در جایی، در رشته ای، در فعالیتی موفق بودیم، مطمئن باشیم که به خاطر داشتن مادرانی بوده است که بلد بوده اند که چگونه ما را تربیت کنند.
نکته: توجه:
(انسان ها اگر قرار است مطلبی را یاد بگیرند و اجرا کنند، اگر آن مطلب را از کسی یاد بگیرند که با تمام وجود دوستش داشته باشند، آن کار را با تمام وجود انجام می دهند.
و چون علاقه ی بچه به مادر بیشتر از همه ی علایق ها است و هیچ علاقه ای بالاتر از علاقه ی مادر و فرزندی نیست، بنابراین فرزند نگاهش به آموزش های مادر است.)
شما فکر کنید در جامعه ای اگر مادران به این سطح فکری و فرهنگی برسند که بتوانند فرزندانی فوق العاده تربیت کنند، حتما آن جامعه در آینده موفق ترین جامعه خواهد شد.
همه ی انسان ها تحت تاثیر مادرانشان هستند.
ای کاش یک روزی بیاید و قدر و منزلت جایگاه والای مادری بشناسیم.
ای کاش روزی بیاید که اگر مادری گفت: شغل اصلی من تربیت انسان های موفق و مفید است، او را متهم به عقب ماندگی نکنیم.
برخی ها فکر می کنند که اگر کسی شغلش مادری شد به این معنا است که دیگر از جامعه عقب افتاده.
این باور غلط به خاطر نشناختن بانوانی است که به تمام معنا مادر بودند و در جامعه نقش بسیار پررنگی داشتند.
نمونه هایی از مادران موفق:
نمونه ی آن حضرت مریم(س)، که برای حضرت عیسی(ع) مادری کرد و فرزندی تربیت کرد که هنوز که هنوزه این همه انسان از او پیروی می کنند.
مانند حضرت خدیجه(س)، که در عین این که فرزندی را تربیت کرد مثل حضرت زهرا(س)، اما ثروت ایشان به رسول خدا کمک کرد.
مانند حضرت زهرا(س)، که مادری نمونه بود و فرزندانی را تربیت کرد به نام حسن(ع) و حسین(ع) و زینب(س)، اما در عین حال اجتماعی ترین فرد در زمان خودش بود.
آن جایی که همراه با فرزندانش به حمایت از امیرالمومنین درب خانه مردم می رفت و از همسرش دفاع می کرد.
زمانی که همه ی مردها خواب بودند.
یعنی می شود شغل مادری داشت و به آن افتخار کرد و در ضمن، از جامعه عقب که نماند هیچ، خیلی جلوتر هم بود.
اگر بخواهیم روایاتی که در مورد مقام مادران است را بیاوریم، باید مثنوی بنویسیم، اما در این جا دو حدیث از مقام مادر می آورم.
روایت درباره ی ارزش و جایگاه مادر:
پیامبر اکرم(ص):
*دعای مادر از موانع اجابت دعا می گذرد.
*کسی که پای مادرش را ببوسد؛مثل این است که آستانه خانه خدا را بوسیده است.
