قاطعیت

سلام. درمقاله ای که دیروز نوشتم، عرض کردم که رابطه ی ما با فرزندمان، در عین این که همراه با محبت و دوست داشتن است، با ید قاطعانه هم باشد، اما زیاد در مورد بحث قاطعیت توضیح ندادم.

امروز می خواهم بیشتر به بحث قاطعیت بپردازم.

اول اجازه بدهید، قاطعیت را با مثالی عرض کنم.

فرزند شما کاری را انجام داده است که آن کار اشتباه است و چندین مرتبه تکرار کرده و شما نتیجه گرفتید که باید برای او تنبیهی در نظر بگیرید.

این که بحث تنبیه باید چگونه باشد، موضوع متفاوتی است که فعلا در مورد آن صحبتی نمی کنم.

اما شما تصمیم گرفتید که تنبیهی را در نظر بگیرید.

مثلا شما به فرزندتان می گویید: حالا که این کار را انجام دادی، حق نداری امروز بیرون بروی.

این جا بحث قاطعیت پیش می آید.

برخی از پدرها و مادرها، مقداری که فرزندشان گریه و زاری و سر و صدا کرد، بی خیال می شوند و اجازه می دهند که فرزندشان به خواسته اش برسد.

و فرزند متوجه می شود که هر وقت کار اشتباهی انجام داد، می تواند همان کار را انجام دهد و با یک ببخشید ساده و مقداری هم گریه، تنبیه هم نشود.

این پدر و مادر، دیگر حرفشان برای فرزندشان اهمیتی ندارد.

یعنی فرزند می داند که اگر پدر و مادر، حرفی را می زند، خیلی حرفش جدی نیست.

اما اگر پدر و مادر، حرفی را که زد، پای حرفش ایستاد و با مقداری گریه کردن و داد و بیداد کردن، کوتاه نیامد،

فرزند متوجه می شود که این پدر و مادر، روی حرفشان قاطعانه می ایستند، و دفعه ی بعد که فرزند اشتباهی کرد، فقط لازم است پدر و مادر بگویند: اگر این کار را انجام نده.

البته قاطعیت شروطی هم دارد.

1-هماهنگی پدر و مادر: یعنی این گونه نباشد که مثلا: مادر تنبیهی را در نظر بگیرد و پدر بگوید: حالا اشکال نداره، قول می ده دیگر تکرار نشود.

2-قرار نیست که دستور دادن ما دائمی باشد.

یعنی هر روز یه حرفی را بزنیم و بعد قاطعانه پای حرفمان بایستیم.

نه خیر، بلکه به فرموده ی پیامبر: فرزند هفت سال اول پادشاه است.

بنابراین فرزند ما هر کاری کرد اشکالی ندارد، اما اگر گاهی، فقط کاهی، کاری کرد که به شدت به ضرر خودش بود، آن جا، آن هم با تذکرات قبلی، پای حرفمان می ایستیم.

3-رفتار قاطعانه باید به گونه ای باشد که فرزندمان بداند که دوستش داریم و فقط به خاطر خودش به او سختگیری می کنیم.

یعنی به او می گوییم: دوستت دارم و از این عملت ناراحت هستم.

اقتدار در قرآن هم به این شکل است.

محمد رسول خدا، با کفار شدید و بین خودشان مهربان.

یعنی با برخی رفتارها شدید بودن و با برخی رفتارها مهربان.

پیامبر که عوض نمی شوند، ولی با رفتارهای متفاوت باید برخورد متفاوت انجام داد.

پس اقتدار یعنی در عین دوست داشتن فرزند، پای حرفمان بایستیم.

پیش به سوی جامعه ی آرمانی