یکی از اتفاقات بسیار اشتباهی که در زمان حاضر وجود دارد، و کمتر کسی به آن توجه دارد، و باعث شده است که تربیت فرزندان ما بسیار ایراد پیدا کند، و فرزندان ما در بزرگ سالی نتوانند، از پس کارهایشان بر آیند، این است که سن مسئولیت پذیری، در بین کودکان افزایش پیدا کرده است.
به این معنی که فرزندان، حتی در زمان دانشگاه رفتنشان هم، نمی توانند بسیاری از کارها را خودشان انجام دهند، و محتاج کمک پدر و مادرشان هستند.
فرزند باید بعد از سن کودکی، که سن بازی است، شروع کند به یادگیری و آموزش و تلاش، برای انجام دادن بسیاری از کارهای خودش.
یعنی از هنگامی که وارد کلاس اول می شود، کم کم نوع رفتار ما با او باید متفاوت شود.
اما شما تا آخر دوران دبستان هم می بینید، که پدر و مادر کیف فرزندشان را آماده می کنند.
دانش آموزی که وسیله ای را فراموش کند و به مدرسه نیاورد، اگر علتش را از او بپرسید، می گوید: مادرم فراموش کرده است.
یعنی این کودک، هنوز مسئولیت پذیری را یاد نگرفته است.
حتی اگر بزرگ شود و بپرسی که چرا این رشته ی دانشگاهی را انتخاب کرده است، می گوید: نظر پدر و مادرم این بوده است.
چند درصد از کسانی که وارد دانشگاه می شوند، هزینه ی دانشگاه را از طریق کار کردن خودشان پرداخت می کنند؟
در حالی که فرزندان باید از سن چهارده سالگی به بعد، کار بر عهده شان گذاشته شود، نه این که مثل زمان کودکی، پدر و مادر کارهایشان را انجام دهند.
چهارده سالگی، یعنی دوران راهنمایی زمان ما.
من که در حال حاضر تدریس می کنم، می بینم دانش آموزان خیلی با این ویژگی ها فاصله دارند.
پدر و مادر عزیز، قرار نیست تا زمین ازدواج فرزندمان، ما کارهایش را انجام دهیم.
فرزندان، امروزه وقتی وارد زندگی مشترک می شوند، زیاد نمی توانند زندگی مشترکشان را ادامه دهند.
یکی از علت ها این است که این فرزند، تا همین الان که ازدواج کرده، همه ی کارهایش را پدر و مادرش انجام داده اند، و الان که مسئولیت زندگی به گردنشان افتاده، کم می آورند.
بنابراین تلاش کنید، اگر فرزند شما در مدرسه اشتباهی را انجام داد، اگر وسیله ای را نبرده بود، اجازه بدهید خودش پاسخگو باشد.
اگر قرار است برای کاری هزینه ای پرداخت کند، خودش پولش را به دست آورد.
پول تو جیبی معنا ندارد.
بابت چه کاری به او پول داده اید؟ چه کاری را انجام داده است؟
حتی شده، برای شما که کاری را انجام دهد و پول به او پرداخت کنید.
پس پدر و مادر عزیز: این که شما همه جور امکانات را در اختیار فرزند قرار می دهید، و مسئولیت به او نمی دهید و اجازه سختی کشیدن به او نمی دهید، مطمئن باشید محبت شما نیست.
