وقتی صحبت از مسئله گرم شدن کره زمین به میون میاد، ذهنمون به سمت آلاینده‌های شیمیایی میره و یه درصد احتمال نمیدیم لباس‌هایی که می‌خریم چطور به کره زمین آسیب می‌رسونن!
لباس‌‌هامون می‌تونن یه عامل مخرب محیط زیستی باشن.
می‌دونستی که برای تولید یه تیشرت ساده بیشتر از 2700 لیتر آب مصرف میشه؟
می‌دونی سالیانه چه حجم زیادی از لباس در سطح دنیا دور ریخته میشن؟
این رو هم می‌دونستی که مصرف پوشاک توی هر خونه سالیانه انقدر دی اکسید کربن تولید میکنه که انگار دارین 6000 تا ماشین می‌رونین؟!
فست فشن یا مدسریع 400درصد دی اکسید کربن بیشتری برای تولید لباس وارد محیط زیست میکنه!
میشه در عین حال که به کره زمین احترام می‌ذاریم خوش استایل و شیک باشیم. چجوری؟
استفاده از لباس های قدیمی شیک یا به اصطلاح ”وینتج“ یکی از راه‌های کاهش مصرف، به چرخه برگردوندن و بهیافت لباس‌هاست.
از اونجایی که کیفیت ساخت لباس های قدیمی بالاتر بوده، دوامشون هم نسبت به لباس های فست فشن که در حجم خیلی بالایی تولید میشن و مخرب محیط زیست هستن بیشتر هست.
اکثر لباس‌های وینتج موجود در بازار توی طراحیشون ”بی زمان“ هستن، برای همین هفته بعدش از مُد نمیفتن!
وقتی آیتم ات رو از دوره‌ای می‌خری که هر کی برای خودش یه جعبه ابزار داشته مطمئن باش که قابل تعمیر هم هست. اینکه لباس رو تعمیر کنی و بپوشیش بهتر از این هست که بریزیش دور.
موارد اخلاقی هم در خرید لباس های وینتج کاملاً رعایت میشه.
توی فست فشن و با تولید آیتم‌هایی در حجم انبوه، کیفیت به سختی قابل بررسی هست؛ بنابراین آدم نمی‌تونه مطمئن باشه که اون آیتم محصول زحمت کودک‌های کار نیست یا اینکه آیا آغشته به سموم شیمیایی بوده یا نه.
بعضی از کشاورزهای تولید کننده پنبه، آفت کش‌ها رو به محصولات‌شون تخلیه می‌کنن که این‌ها حتی سرطان زا هم هستن.
کارگرهایی که در معرض این پنبه‌ها قرارمی‌گیرن، سلامت‌شون رو برای این که ما یه تیشرت نخی بپوشیم به خطر می‌اندازن و از اون طرف هم ما اون‌ها رو می‌پوشیم و سلامتی خودمون رو به خطر می‌اندازیم!
پس چرا همه میرن به سمت خرید آیتم‌های نو، فست فشن و …؟ از روی غرور هست یا عادت؟ احتمالا عادت هست و در کشور ایران هم این موضوع فرهنگ سازی نشده.
اگه به یه ژاکت احتیاج داشته باشیم می‌ریم مغازه و دنبال حراجی هستیم. غافل از اینکه کلی ژاکت خوشکل و ارزون و کاملاً نو و یا در حد نو توی پلتفرم‌هایی که مخصوص خرید و فروش لباس هست هم پیدا میشن.
خیلی وقت‌ها هست که لباس‌هایی هدیه/سوغاتی گرفتیم که اصلاً استفاده نکردیم، لباسی داریم که در حد نو هست ولی اندازمون نیست، کفش مجلسی گرون قیمتی خریدیم که فقط یک بار پوشیدیمش، چرا باید بی استفاده توی کمدمون خاک بخورن؟ چرا اونارو با قیمت مناسب به دست کسایی که به این آیتم‌ها نیاز دارن نرسونیم و از فروشش کارهای بهتر نکنیم؟
توی پلتفرمی مثل “کُمُدا” هم میتونی اینطور آیتم‌هایی که توی کمدت هست رو به پول تبدیل کنی و هم میتونی آیتم‌های مورد نیازت رو با قیمت پایین پیدا کنی. پس چراپولامون رو از این طریق پس انداز نکنیم؟
میتونی آیتم‌های وینتیجی دور و برت رو با خلاقیت خودت تغییر بدی و به عنوان یه آیتم جدید ازشون استفاده کنی.
مثلاً یه شلوار جین خیلی قدیمی توی چمدون مامانت هست، میتونی اون رو به یه تاپ خوشگل تبدیل کنی، با قسمت اضافی‌اش هم تل مو و موارد این چنینی بسازی!
بعدش هم میتونی اون آیتم جدیدی که در واقع بهیافت شده رو توی جایی مثل اپلیکیشن کُمُدا که فرهنگ ضد مصرف گرایی و محیط زیستی داره برای فروش بگذاری!
در کل استفاده از وینتج‌ها خیلی به محیط زیست کمک میکنه. با خریدن آیتم‌های قدیمی، استفاده شده و به اصطلاح دست دوم به همه ی آدمای این کره ی خاکی کمک میکنی تا اینکه کمتر زباله تولید شه، تولید دی اکسید کربن رو کاهش میدی، برای خودت پول جمع میکنی و کمد لباست هم باحال‌تر میشه!
فقط یادمون باشه وقتی می‌خواهیم آیتم‌های وینتجی بخریم بهتره که اول کیفیت جنس‌اش رو بررسی کنیم.
مثلاً میشه دکمه ها رو عوض کنیم، بوی قدیمی رو میشه ازش زدود، زیپ‌ها رو میشه جایگزین کرد، اما اگه در حال پوسیده شدن باشه دیگه نمیشه کاریش کرد.
استفاده از آیتم‌های وینتج و طراحی شده توسط دیزاینرهای محلی به آدم حس منحصر به فردی میده و ما رو به این آرامش خاطر می‌رسونه که کره زمین رو برای نسل های آیندمون هم داریم به خوبی نگه می‌داریم.
شاید به نظر یه تغییر کوچولو و سطحی باشه ولی پوشیدن لباس های وینتج تلاشی هست که اگه ادامه پیدا کنه قطعاً به جاهای خوب می‌رسه، علاوه بر این سبک وینتیج یه فرهنگ هست که باید به دوستامون هم انتقال‌اش بدیم.
یه چیز دیگه هم که شاید برات جالب باشه بدونی این هست که توی کمدا کمپینی به اسم “مدادتلاش” برای استفاده مجدد از پارچه‌های غیر قابل استفاده جهت تولید جامدادی برای اول مهر راه اندازی شد , این روند بازگردوندن پارچه/لباس اضافی به چرخه مصرف در کُمُدا همچنان ادامه دار هست.
