خانه باید امن ترین جای دنیا برای کودکان باشد.
پدر و مادر باید امن ترین افراد دنیا باشند.
دست به گریبان با حادثه ی کودک آزاری در بالاترین حد خودش هستیم و قانونی که از آن حمایت می کند.
نوجوانی دوره ای است که در هر دو جنس دردسرهای زیادی برای والدین ایجاد می کند. از هیجان های ناگهانی تا سرکشی ها و خط قرمز هایی که رد می شود و موجب خشم پدر و مادر و گاهاً هیجانات نامناسب آن ها می شود.
و فرهنگ ما برای دختر و زن واژه ی «ناموس» را تعریف می کند که نه بچه می شناسد نه بزرگ... و یک مرد را تشویق می کند بزرگترین حق یک کودک که همان زیستن است را برای ترس از آبرو و ناموس پرستی از او بگیرد و او را به قتل برساند.
ما آبستن فرهنگ و قوانینی هستیم که یک نوجوان هیجان زده از امن ترین مکان زندگیش می گریزد، پدرش با یک هیجان آنی او را می کشد و قانون به خاطر ناموس پرستیش او را درک می کند.
کاش صحنه این گونه بود... خانه گرم بود، پدر صبور بود، در یک فضای امن پدر و دختری، پدر برای دخترش گوش شنوا می شد تا دختر به پدرش اعتماد کند و با هم در مورد هیجانی که تازه تجربه کرده صحبت کنند و پدر خطرات این رابطه را برای دخترش می گفت و دختر با نوازش پدرش، یقین می کرد که او کوهی ست که همیشه به آن تکیه می کند و محبتی ست که از آن سرشار می شود و آنگاه می شد از او توقع انتخاب کم خطر تری داشت و شاهد از بین رفتنش نبودیم.
@koodake_zirak