آزمایش کنندگان: Daryl J. Bem , Charles Honorton
سال: ۱۹۹۴
محققین قصد داشت صحت ادراک فراحسی مثل تله پاتی رو مورد آزمایش قرار بدن. برای این کار دو فرد که یکی فرستنده و یکی گیرنده محسوب می‌شد رو در دو اتاق جدا از هم قرار می‌دادن. به فرد فرستنده یک فیلم نشون داده می‌شد و ازش خواسته می‌شد که محتوای این فیلم رو برای گیرنده و با استفاده از قوای ذهنی‌اش بفرسته. فرد گیرنده هم که در حالت مدیتیشن قرار داشت سعی می‌کرد این اداکات رو دریافت کنه. بعد از فرد گیرنده خواسته می‌شد از میان ۴ فیلم که بهش نمایش داده می‌شد فیلمی رو که فرستنده دیده رو انتخاب بکنه. طبق قانون احتمال شانس درست انتخاب کردن فیلم ۱ از ۴ یا ۲۵ درصد بود. اگر گیرنده در بیشتر از ۲۵ درصد مواقع می‌تونست درست انتخاب بکنه این رو به عنوان نشانه‌ای از ادارک فراحسی می‌شد در نظر گرفت (البته من شخصا به نظرم این طور نیست و قانون احتمال صرفا در تکرار زیاد آزمایش احتمال به دست اومده رو نزدیک به ۲۵ درصد می‌دونه). در این آزمایش ۲۴۰ نفر شرکت کردن و از مجموع ۳۲۹ آزمایش در ۱۰۶ مورد گیرنده حدس درست رو زده بود. یعنی به طور متوسط ۳۲ درصد که به وضوح بیشتر از مقدار ۲۵ درصد پیش بینی شده بود. وقتی این آزمایش رو با دانشجوهای هنر تکرار کردن حتی این درصد به ۵۰ درصد هم رسید که می‌تونست شاهدی باشه بر توانایی بیشتر ادارک فراحسی در افراد هنرمند. این اولین آزمایش تعیین کننده در زمینه‌ی تایید وجود ادراک فراحسی بود ولی با مرگ هونورتن ۹ روز قبل از چاپ مقاله فوت شد و بعد از اون هم کسی نتونست این نتایج رو بازآفرینی بکنه.
