آزمایش کننده: Randolph C. Byrd
سال: ۱۹۸۸
باور به تاثیربخشی دعا باوری رایج در میان ادیان ابراهیمی و سایر ادیان دنیا هست. ولی آیا آزمایش ها هم تاثیر دعا در شفای بیماران رو تایید می کنن؟ برای پاسخ به این پرسش بیرد آزمایشی رو روی ۳۹۳ بیمار مبتلا به بیماری های قلبی که در بخش مراقب های ویژه ی بیمارستانی در سانفرانسیسکو بودن ترتیب داد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه ۱۹۲ و ۲۰۱ نفری تقسیم شده بودن و برای هر نفر از گروه اول از ۳ تا ۷ مسیحی بسیار معتقد خواسته شده بود که برای بهبودیشون دعا بکنن و برای گروه دوم همچین کاری صورت نگرفته بود. نه بیرد، نه کادر درمان و نه حتی خود بیماران نمی دونستن که در کدوم گروه قرار دارن. بعد از مقایسه ی حال بیماران بیرد به این جمع بندی رسید که دعا تاثیر مثبتی در بهبودی بیماران داشته. ۸۵ درصد بیماران گروه اول که براشون دعا شده بود روند رو به بهبودی رو تجربه کرده بودن در حالی که تنها ۷۳ درصد بیماران گروه دوم حالشون بهتر شده بود. البته به این آزمایش نقدهای زیادی هم وارد شد و در ادامه خود بیرد در سال ۲۰۰۶ آزمایش دیگه ای رو این بار با ۱۸۰۲ بیمار انجام داد که از قضا این بار نتایج نشون می داد که افرادی که براشون دعا شده بود حالشون بدتر از گروهی بود که اصلا دعایی براشون نشده بود. در کل گویا این پارامتر خیلی روی نتایج تاثیر معنا داری نداره. مثلا در گذشته رعایا دعا به جون شاهشون می کردن ولی معمولا این دعاها باعث عمر طولانی شاهان نمی شد :)
