آزمایش کنندگان: Marcello Costantini, Patrick Haggard
سال: ۱۹۹۸
در ذهن ما الگویی کلی از وضعیت بدنمون و موقعیت بدن ما در محیط اطرافمون وجود داره. در مقابل یه تصویر ذهنی هم از خودمون و این که چطور به نظر میایم داریم. محققین آزمایشی رو طراحی کردن که بین این الگوی کلی و تصویر ذهنی تفاوتی ایجاد کنند و نتیجه اش رو بر درک ما بررسی کنن. توی این آزمایش فرد دستش رو روی میزی قرار می داد. دست رو با یک محافظ می پوشوندن تا فرد نتونه اون رو ببینه. به موازات این دست و به فاصله ی ۳۰ سانتی متری دستی پلاستیکی رو قرار می دادن روی میز. بعد با یه قلموی نازک و به صورت همزمان و در یک جهت هر دو دست پلاستیکی و واقعی رو نوازش می کردن. این کار توسط یک کامپیوتر انجام می شد تا هماهنگی بین دو حرکت تا حد ممکن حفظ بشه. ۱۳ نفری که توی آزمایش شرکت کرده بودند به طرز عجیبی تصور می کردن که دست پلاستیکی که بهش دید داشتن واقعا دست خودشون هست. در این حالت در واقع مغز بین الگوی کلی ای که از بدن داشت و می دونست دست کجاست و تصویری که از خودش داشت و دست پلاستیکی رو می دید یه تطابق داده بود. این نشون می داد این تصویر ذهنی هم نسبت به الگوی کلی برتری داره و ذهن به نفع اون رای میده در نتیجه دست پلاستیکی رو به عنوان دست واقعی در نظر می گرفت. محققین در ادامه نشون دادن که با اندک تغییری در جهت نوازش و یا جهت دست فرد متوجه یکی نبودن دست پلاستیکی با واقعی میشه.
