چرا آدم نمی‌تونه خودش رو قلقلک بده؟

آزمایش کنندگان: Sarah-Jayne Blakemore, Daniel Wolpert, Chris Frith

سال: ۲۰۰۰

ذهن ما قبل از انجام عملی سیگنال های هشداری به قسمت های مربوطه از بدن می فرسته تا در جریان باشن و غافلگیر نشن. در نتیجه ما وقتی خودمون سعی می کنیم خودمون رو قلقلک بدیم کمتر حسش می کنیم تا وقتی یکی دیگه ما رو غافلگیر می کنه و قلقلک میده. محققین برای بررسی دقیق تر این مساله آزمایشی رو طراحی کردن که توش یه دست روباتی در بازه های زمانی یک ثانیه ای کف دست شرکت کنندگان رو قلقلک می داد و اون ها باید شدت حس قلقلک شدن رو گزارش می کردن. در ادامه ی آزمایش این امکان به شرکت کنندگان داده شد که دست روباتی رو که قلقلکشون می داد رو خودشون کنترل کنند. محققین نشون دادن که تا ۵۰ درصد افراد حس قلقلک کمتری دارن وقتی خودشون دست رباتی رو کنترل می کنن. ولی وقتی جهت قلقلک رو خود فرد عوض می کرد یا با یه کم تاخیر قلقلک می داد باز انگار اخطاری که مغز قبلش داده بود به اندازه ی کافی دقیق نبود و فرد به نوعی غافلگیر می شد و احساس قلقلک بیشتری می کرد.

این نبود ارسال سیگنال اخطار و حلقه ی بازخورد از اجزای بدن به مغز در بیماران اسکیزوفرنی هم که دچار توهمات شنوایی، دیداری و یا حسی هستن هم دیده میشه. این افراد معمولا توهمی رو در قالب صدا می شنون که زاییده ی ذهن خودشون هست. برخی هم حتی فکر می کنن در کنترل کارهاشون نیستن و وقتی مثلا یه خودکار رو بلند می کنن، فکر می کنن یه نفر دیگه دست اون ها رو برده بالا. محققین برای نشون دادن ارتباط آزمایش بالا با توهمات آزمایشی رو بر روی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و افسردگی ترتیب دادن. شرکت کنندگان رو به سه گروه تقسیم کردن. در گروه اول ۱۵ بیمار با توهم شنیداری و یا لمسی، در گروه دوم ۲۳ بیمار بدون توهم و در گروه سوم که گروه کنترل بود افراد سالم قرار داشتن. آزمایش بالا با دست رباتی برای همه ی این گروه ها تکرار شد. همه ی افراد گروه دوم و سوم میزان شدت قلقلک رو وقتی خودشون می تونستن دست رباتی رو کنترل کنن کمتر گزارش می کردن. ولی برای گروه اول بین دو حالت تفاوتی وجود نداشت. این نشون میده یکی از علت های توهم این افراد عدم ارسال سیگنال هشدار از سمت مغز بود.