به یاران نازنینم، باغبانان اندیشه

سخنان این قلم، قاصدکی است کوچک و بی‌ادعا که بر دوش نسیم مهر شما، به دل‌ها سفر می‌کند.

واژه‌هایم بذرهایی ساده‌اند؛ نه پُرطَمْطَراق، نه شگفت‌آور.

اما اگر زمین دلتان آماده باشد، شاید روزی گل قاصدکی کوچک در آن بروید، گلی که به مهر شما جان می‌گیرد.

این بذرها نه از کمال من، که از لطف شما و قدرت خاک دل‌هایتان سبز می‌شوند.

اگر حس کردید قاصدکی از این باغچه کوچک به دل شما نشسته، آن را به نسیم بسپارید تا در خاک دل‌های دیگر نیز کاشته شود.

بگذارید این قاصدک‌ها در جهان سفر کنند و شاید جایی، روزنه‌ای از امید یا نوری از محبت بر دل کسی بتابانند.

من اینجا تنها باغبانی ساده‌ام.

اگر باغ شما با این بذرها زیباتر شد، لطف کنید و دیگران را هم از آن آگاه کنید.

تنها مِهرِ شماست که این گُلزار را زنده نگه می‌دارد.

با مهر و سپاس فراوان، قاصدک‌نویس شما