مطالعه و تأمل در تاریخ، این برداشت را تقویت می‌کند که آنچه در تاریخ روی داده دیر یا زود آشکار می‌شود و تلاش برای تحریف تاریخ، پرهزینه است و کم‌فایده.
در تأیید این نکته به سخن ویل دورانت می‌توان استناد کرد که هیچ چیز در تاریخ گم نمی‌شود و به جمله‌ی استاد مطهری که پرده‌ی اغراض نمی‌تواند حقیقت تاریخ را بپوشاند.(مرتضی مطهری، فلسفه‌ی تاریخ، جلد یک، ص ۱۳۰)
در این متن کوتاه روی سخنم با مراکزی مانند صداوسیماست که از یک‌سو توان و امکانی دارند و از سوی دیگر، آنچه از تاریخ عرضه می‌کنند ممکن است از نگاه مخاطب، گونه‌ای از روایت رسمی و حکومتی تلقی شود.
نمی‌توان از انقلاب و دفاع مقدس و هفت تیر و رویدادهای شش دهه‌ی اخیر سخن گفت و نمی‌توان کتاب درسی برای دانشگاه نوشت و نام کسانی مانند اکبر هاشمی و دیگران را نیاورد یا روایتی خودخواسته و خودساخته عرضه کرد که با واقعیت فاصله داشته باشد و آن‌گاه انتظار داشت که مخاطب، روایت و تحلیل شما را از چرایی و چگونگی سرنگونی حکومت پهلوی بپذیرد.
صداوسیما می‌تواند و باید در هر موضوع و مناسبت و درباره‌ی هر رویداد و شخصیت، نمایندگان دیدگاه‌ها و روایت‌های گوناگون تاریخی را در اتاقی و برنامه‌ای گرد هم آورد تا برکنار از عقاید و مواضع و به‌گونه‌ای مستند و مستدل، آنچه دارند عرضه کنند و زمینه را برای مقایسه و ارزیابی و پختگی نگاه مخاطب فراهم آورند.
تاریخ به سنت خود عمل می‌کند نه به میل صاحبان ثروت و رسانه و قدرت. تلاش برای تحریف تاریخ، جز آن‌که نشان نادانی و ناپختگی و کوته‌نظری باشد و توان و امکان و فرصت و اعتبار را بر باد دهد و بر هزینه‌ها و خسارت‌ها بیفزاید، دستاوردی نخواهد داشت.
