در واپسین روزهای بارانی زمستان
در آغازین روزهای روح‌بخش رمضان
به یاد همه‌ی آن‌ها که جای‌شان در جمع ما خالی‌ست و یادشان در اندیشه و قلب ما جاودان،
و با این تأمل که مبادا در آغاز و پایان یک سال به یک حال باشیم،
به پیشواز رستاخیز طبیعت، بهار پربرکت و رویش دوباره‌ی گل می‌رویم.
نوروز باستانی،
میراث مشترک و حلقه‌ی وصل همه‌ی ایرانیان و دوست‌داران ایران‌زمین،
با همه‌ی لحظه‌ها و جلوه‌های خاطره‌انگیز
و رنگ‌ها و زیبایی‌های خیال‌انگیز
و سرگذشت هزاران ساله و پرماجرای خود
از راه می‌رسد و ما را به امیدی دوباره و حرکتی همواره فرامی‌خواند.
فرخنده باد.
