انسان یک بار به دنیا می‌آید و سال‌ها با همین جسم زندگی می‌کند.
اما همین انسان می‌تواند از نظر روحی و فکری بارها و شاید تا بی‌نهایت از نو متولد شود.
هر بار که اندیشه‌ای نو می‌آفریند.
هر بار که سخنی تازه بر زبان می‌آورد.
هر بار که از زاویه‌ای متفاوت و نگاهی نو به خود و پیرامون خویش می‌نگرد.
هر بار که تغییر و تحولی در رفتار خود پدید می‌آورد.
و هزاران نمونه از این دست،
هر یک تولدی تازه است.
برای این‌که دوباره متولد شویم، نیاز به اتفاقی عجیب و انتظاری دور و دراز نیست.
می‌توانیم هر لحظه در حال تولدی تازه باشیم.
پرسش و نکته‌ی مهم اینجاست:
با تولدهای تازه به کدام سو می‌رویم؟
کمال یا زوال !
