لک‌های پوستی، آفتاب سوختگی، اگزما، آکنه و جوش از رایج‌ترین مشکلات پوستی است که اکثر افراد درباره آن اطلاعاتی را دارند. اما بیماری پسوریازیس یکی از مشکلات پوستی نسبتا شایعی است که بسیاری از افراد در جهان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
ممکن است شما هم‌اکنون به این بیماری مبتلا باشید یا کسانی از اطرافیان شما به پسوریازیس مبتلا باشند پس قطعا این مقاله برای شما مفید خواهد بود.
اگر نام این بیماری را نشنیده‌اید یا اگر به گوشتان خورده و دوست دارید اطلاعات بیشتری درباره پسوریازیس به دست آورید این مقاله کمک بسیار خوبی نیز به شما می‌کند.
این مقاله از منابع بسیار معتبر خارجی که لینک آنها را در انتهای مقاله خواهم گذاشت ترجمه شده است و از صحت و به روز بودن این اطلاعات کاملا مطمئن باشید.
پسوریازیس یک بیماری پوستی مزمن است که در آن سلول‌های پوستی به سرعت تکثیر می‌شوند و سبب پوسته شدن،قرمزی و فلسی شدن پوست می‌گردد.
بیماری پسوریازیس از یک مشکل خود ایمنی در بدن نشات می‌گیرد. در واقع لنفوسیت‌های T موجود در بدن، سلول‌های سطح پوست را به عنوان عامل بیگانه در نظر می‌گیرند و سعی در از بین بردن این سلول‌ها می‌کنند.
از طرف دیگر سلول‌های پوستی به علت این امر، شروع به تکثیر خود می‌کنند تا با لنفوسیت‌های T مقابله کنند و علت به وجود آمدن بیماری پسوریازیس و علائمی که در ادامه خواهم گفت همین مورد است.
علائم بیماری پسوریازیس عبارتند از:
این علائم می‌توانند در هر جایی از بدن ظاهر شوند اما بیشتر روی زانوها، آرنج‌ها و پوست سر ایجاد می‌شوند.
پسوریازیس می‌تواند یک بیماری ژنتیکی و در نتیجه ارثی باشد. بررسی نمونه‌های به‌دست‌آمده از ضایعه‌های پوستی افراد مبتلا به پسوریازیس، نشان داده است که عملکرد بیش از 1300 ژن در این نواحی از پوست، دستخوش تغییر می‌شود.
در جمعیت عمومی، حدوداً یک نفر از هر 10 نفر، دارای حداقل برخی از ژن‌های دخیل در بروز پسوریازیس است؛ با این وجود خوشبختانه بیماری فقط در 2 درصد از جمعیت بروز می‌کند. البته در مقابل، گروهی از افراد نیز بدون داشتن ژن‌های دخیل در بروز این بیماری، به پسوریازیس مبتلا می‌شوند.
آنچه گفته شد به این معناست که لزوماً هرکسی که علائم این بیماری را نشان می‌دهد، آن را به ارث نبرده است. با این حال بررسی‌های متخصصان ژنتیک نشان می‌دهد ابتلای یکی از والدین یا هردوی آنها به این اختلال، شانس ابتلای فرد را به ترتیب 10 و 50 درصد افزایش می‌دهد.
انواع بیماری پسوریازیس عبارتند از:
باعث ایجاد حفره، بلند شدن، جدا شدن ناخن از بستر و یا باعث خرد شدن صدف ناخن می‌شود. همچنین ممکن است در اثر ابتلا به این عارضه خطوط سیاه رنگی زیر ناخن (ناشی از خونریزی مویرگی) یا لکه‌هایی به رنگ سفید یا صورتی مایل به زرد که آنها را “لکه‌های سالمون” یا “لکه روغن” می‌نامند روی صفحه ناخن ظاهر شود.
پسوریازیس پلاکی (ولگاریس)، رایج‌ترین شکل این بیماری است. حدود 80 تا 90 درصد از این عارضه‌های پوستی، مربوط به همین نوع می‌شود.
پسوریازیس پلاکی زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های سیستم ایمنی بدن (سلول‌هایT)، به طور ناگهانی در لایه بیرونی پوست فعال شوند؛ مانند زمانی که یک عفونت یا زخم، روی پوست ایجاد شده باشد. علائم پسوریازیس پلاکی شامل تجمع سلول‌ها در سطح پوست و تشکیل پلاک‌های خشک و قرمز و پوسته‌پوسته است.
پسوریازیس گوتات از نظر شیوع، رتبه دوم این بیماری را داراست. این نوع پسوریازیس در درجه اول کودکان و به میزان کمتری بزرگسالان زیر 30 سال را درگیر می‌کند.
گوتات به طور معمول، با یک باکتری یا ویروس مرتبط بوده و علائم آن، حدود یک تا سه هفته پس از عفونت بروز پیدا می‌کند. ضایعات و آثار ناشی از آن، کوچک‌تر از 1 تا 10 میلی‌متر، به رنگ صورتی، به شکل پولک و اشکی شکل بوده و با یک پوسته نازک پوشیده شده است.
آرتریت پسوریاتیک نوعی بیماری بسیار دردناک است و محدودیت‌های جسمی (فیزیکی) زیادی به همراه دارد. سهم این بیماری در بین افراد مبتلا به پسوریازیس، حدود 30 تا 33 درصد است.
آرتریت پسوریاتیک انواع مختلفی دارد (پنج نوع) و هر نوع آن نیز، دارای علائم متفاوتی است. اما به طور کلی در این نوع از بیماری، سیستم ایمنی غالباً به مفاصل و دست‌ها حمله می‌کند و به طور معمول علائم پوستی حاصل از این حملات پیش از علائم مفصلی نمایان می‌شوند.
پسوریازیس معکوس، نوع نادر این بیماری است و افراد چاق یا دارای اضافه وزن را بیشتر از افراد با وزن طبیعی تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری؛ در بخش‌هایی از پوست که دارای چین و چروک هستند (مانند زیر بغل و کشاله ران) به وجود می‌آید و ضایعات آب‌دار ایجاد می‌کند.
پسوریازیس معکوس معمولاً به دلیل تجمع بیش از حد سلول‌های ذخیره‌کننده چربی (آدیپوز) شکل می‌گیرد. تجمع بافت چربی همراه با اصطکاک ناشی از تماس پوست دو ناحیه روی یکدیگر، علائم ویژه پسیوریازیس معکوس را تحریک خواهد کرد.
علائم اولیه پسوریازیس پوسچولار، با تشکیل تاول‌های پر چرک شروع می‌شود. پس از گذشت مدتی، در نهایت تاول‌ها خشک شده و به لکه‌های رنگی خال‌خالی و پوسته‌پوسته تبدیل می‌شوند.
علت بروز این نوع پسوریازیس، هنوز ناشناخته باقی مانده است. پسوریازیس پوسچولار انواع مختلفی دارد (موضعی، حلقوی، گسترده) که در محل بروز ضایعه‌های پوستی و عوارض خفیف تا جدی بیماری، با هم متفاوت هستند.
( از گذاشتن عکس معذورم )
پسوریازیس پوست سر، نوعی پسوریازیس پلاکی است که در محدوده سر و در نقاطی مثل پوست کف سر، پیشانی، گوش و یا گردن ظاهر می‌شود.
پسوریازیس اریترودرمی، نوع دیگری از پسوریازیس پلاکی است و به صورت گسترده و شدید، روی تمام قسمت‌های بدن، ظاهر می‌شود. مانند پسوریازیس پوسچولار گسترده، می‌تواند موجب فلسی (پولکی شکل) شدن گسترده پوست، کم‌آبی سریع و افزایش خطر ابتلا به عفونت شود. این نوع بیماری معمولاً با قطع مصرف ناگهانی “کورتیکواستروئیدهای سیستمیک” ایجاد می‌شود.
( از گداشتن عکس معذورم )
در قدم اول باید به شما عرض کنم که با توجه به مزمن بودن بیماری و حساس بودن پوست بیمار نسبت به داروها و عوامل مختلف، از انجام خود درمانی و درمان خانگی و ... به شدت پپرهیز کنید. شما باید همیشه زیر نظر یک پزشک متخصص باشید چون پسوریازیس یک بیماری مزمن است که نیاز به مراقبت ویژه دارد.
پزشک متخصص بر اساس نوع پسوریازیس و شرایط دیگر بهترین روش درمانی را برای شما در نظر می‌گیرد. اما در این جا می‌خواهم چند روش رایج برای درمان بیماری را اشاره کنم:
چه بخواهید چه نخواهید، پسوریازیس یک بیماری پوستی مزمن است که شاید تا آخر عمر باید با آن دست و پنجه نرم کرد. اما نیازی نیست نگران باشید. شما اگر تحت نظر یک پزشک قرار بگیرید و به طور مرتب ویزیت و چکاپ شوید تا حد زیادی علائم این بیماری در شما از بین خواهد رفت.
لازم است که مراقبت پوستی خود را قطع نکنید و همیشه به آن رسیدگی کنید.
امیدوارم این مقاله برای شما مفید باشد. اگر نظری درباره این بیماری دارید یا سابقه ابتلا به این بیماری در خودتان یا اطرافیانتان وجود داشته است خوشحال می‌شوم اگر تجربه خود را در کامنت‌ها برای من بازگو کنید.
Source:
https://www.psoriasis.org/about-psoriasis
https://www.medicalnewstoday.com/articles/52457
https://www.verywellhealth.com/types-of-psoriasis-1069495
https://www.healthline.com/health/photos-types-psoriasis
