همه مون هر روز با مطالب مختلفی از تغییر در زندگی افراد روبرو میشیم. افرادی که زندگی سختی داشتن و با تلاش زندگی سختشون را تغییر دادن و به آرزوهاشون رسیدن. افرادی مثل اوپرا وینفری یا بیل گیتس یا استیون اسپیلبرگ و خیلی های دیگه که ایمان دارم بیشتر از من درباره اونا می دونید میخونیم و تصور میکنیم ای کاش ما جای آنها بودیم و هزار جور خیال دیگه.
خوب بریم سر بحث اصلی که چرا اونا رسیدن اما بعضی از ما نه؟ میدونین مشکل ما چیه؟ مشکل فقط خود ما هستیم. مشکل ما اینه که کم بین هستیم. به چیزایی که داریم اصلا نگاه نمی کنیم. بارها و بارها در مقالات مختلف خوندیم همه آدم ها استعداد و خلاقیت دارن. اره همه داریم اما برای ما استعدادهامون مث ظرفای گرون قیمتی میمونه که توی امن ترین کابینت یا دکور قایم کردیم تا یه روزی برای عزیزترین یا مهم ترین فرد زندگی مون استفاده کنیم. اما کی مهم تر از خود ما؟ صبر کن دوباره بخون کی مهم تر از خود ما؟ بهش فک کن همین الان برای یه بار عمیق بهش فک کن.
یه کاغذ بردار و با توجه به تمام اون چیزی که از قانون جذب سخنرانی های انگیزشی یا مطالب امید دهنده اینستا گرام را شنیدی یا از کتاب های مختلف خوندی به یادت بیار و از خودت بنویس
اون چیزی که به ذهنت میاد بنویس. از استعدادت، هر چیزی که بلدی، توی نوشتن شک نکن. فقط بنویس. آشپزی بلدی؟ خلاقیت نوشتن داری؟ زبان خاصی بلدی؟ مشاوره خاصی در زمینه ورزش تحصیل یا هر چیزی که میدونی به درد کسی میخوره بلدی، بنویس. هر چیزی حتی اونی که فک میکنی مهم نیست را بنویس.
اگه بری توی نت یه سرچ ساده بزنی و ایده های کسب و کار خنده دار اما پر درامد را سرچ کنی و بخونی مطمئن باش پیش خودت میگی وای این که بارها به ذهن من رسیده.
خوب الان نوشتی حالا برو بخون چیا نوشتی. میبینی چقد استعداد داری و بهشون بی توجهی. همیشه اولین قدم سخت ترین قدمه اما همه چیز هم برای شروع به همون قدم اول بستگی داره
برای راحت تر شدن شروع و اعتماد به نفس گرفتن دوباره برای شروع یک زندگی دلخواه این بار یه لیست از کارهایی که مدت هاست میخوای انجام بدی اما هر بار به هر دلیلی اونا را عقب انداختی و انجام ندادی بنویس مثلا شروع ورزش، رفتن به کلاس زبان، شروع مطالعه کتابی که پارسال خریدی و ...
خوب یکیشو مثال میزنیم مثلا برای خود من شروع دوباره ورزش خیلی سخت شده بود. هربار توی لیستم مینوشتم شنبه فلان تاریخ ثبت نام باشگاه و این شنبه دوسال طول کشید. دو سال تمام فقط یه نوشته بود و یه فکر عملی نشده. آره واضح بگم اعتماد به نفسمو از دست داده بودم. برام خروج از منطقه امن خونه سخت شده بود. فقط صب تا شب به عکسای خوش اندام های اینستا نگاه میکردم و مطالب ورزشی سیو میکردم اما دریغ از استفاده از یکیشون.
قدم اول سخت بود. چاق شده بودم، اندامی که با زحمت ساخته بودم توی چند ماه شده بود پر چربی و اضافه وزن. منتظر یه جرقه بودم و جرقه من یکی از مانتوهام بود. وقتی پوشیدم به زور رفت توی تنم و برای درآوردنش عصبی شدم و رفتم جلوی آیینه و به خودم گفتم دیگه تنبلی و بهونه آوردن بسه.
همون جا دقیقا همون جا مصمم شدم برم دنبال ثبت نام و باز هم چند روز طول کشید تا قدم اولو بردارم ولی بالاخره ثبت نام کردم. روز اول رفتم روی تردمیل و جلوی ایینه باشگاه به خودم لبخند زدم و گفتم دمت گرم دیدی سخت نبود دیدی تونستی. الان عاشق باشگاه رفتن شدم.عاشق اون وقتی که عرق میکنم و خسته اما سرحال میام خونه. حالا هر روز به خودم میگم دفعه بعدی برای قدم بعدی طولش نده برو جلو زمین میخوری، شکست میخوری، کم میاری،اینا همه خیلی عادیه اما اگه هدفت برات مهم باشه ادامه میدی و هر شکستی میشه تجربه و دفعه بعدی ازش استفاده میکنی. میبینی یه مثال عادی از زندگی عادی براتون زدم که کمابیش درگیرش هستیم.
حالا شما دوست عزیزم برام مهم بودی که برات از خودم بی پرده نوشتم. قدم هاتو بنویس. قدم اولو بردار. میدونم ممکنه بترسی، اما این عادیه ترس اول شروع هر کاری هست. باهاش کنار بیا. نمیدونی اون بیرون توی دل همین قدمات چه فرصتایی برات هست. پس برای فهمیدنشون، برای اینکه از تکراری بودن روزا در بیای باید قدم اولو برداری. به نتیجه فک نکن فقط برو جلو. شک نکن به هر چیزی بخوای میرسی فقط باید بخوای و اقدام کنی متعهد باشی و فقط اول اول اول هرکاری به خودت تکیه کنی به قول معروف دستتو بزار روی زانوت و بگو یا علی…
من واقعا دو سال از زندگی، کار و پیشرفت دور بودم ولی یا علیو گفتم و شروع کردم و هدفهام هر روز زیادتر و انگیزه ام بیشتر میشه. میبینی فقط با یه قدم کوچیک به جریان زندگی برگشتم، پس تعلل نکن فقط شروع کن.
راستی من کتاب های کاربردی زیادی خوندم که روش زندگیمو تغییر داد که روزهای آینده اونا را بهتون معرفی میکنم.
