اگه امشب بمیرم، تو این زندگی، چه ارزشی رو به این دنیا آوردم؟ چه کاری برای بهبود حال این جهان کردم؟ اگه امشب بمیرم، آیا به اندازه‌ی آگاهی خودم، مسئولیت قبول کردم؟ و آیا خودم رو مسئول تغییر چیزی دیدم؟
اگه امشب بمیرم، به جز زیباتر شدن، جذاب تر به نظر رسیدن، مفتخر بودن، راضی نگه داشتن، درس پاس کردن، مدارک دانشگاهی و غیردانشگاهی مختلف، زبان‌های داخلی و خارجی مختلف، پروژه‌های کامل شده و ناکامل رهاشده، کتاب‌های خوانده شده و ناخوانده و نصفه ول شده، غذاهای کامل خورده و دست‌خورده، رفاقت‌ها و دل شکستن‌ها، ولگردی‌های اینترنتی که نامش را وبگردی گذاشتم، نمرات خوب و زیبایی که با آنها برای خودم اعتبار پوشالی خریدم، عکس‌های رنگارنگی که برای برانگیختن حسادت دوستانم و جلب توجه جنس مخالفم گرفتم، به جز زمان‌هایی که حتی شده با یک لیوان چای یا یک شکلات سعی کردم حال خود را برای چند دقیقه خوب کنم و هزاران چیزی که مدام سعی کردم در مورد آنها برای اطرافیانم رجز بخوانم و مرثیه بسرایم و نقشی تهی از قالب های از پیش تعریف شده‌ی اجتماعی برای خود بسازم و آن نقش را هر روز با چاشنی افتخار در گوش خودم وراجی کنم، چه کاری کرده‌ام؟
من برای این جهان چه کردم؟ اگر امشب بمیرم، دستم خالیست. همه زندگی‌ام را برای ایگو خرج کردم. همه‌ی سرمایه‌ام را در ویترین خالی کردم. انبار خالیست، روحم گرسنه است. حتی جسمم نیز برای تغذیه‌ی ایگو، تمام این مسیر را دویده است.
من برای این جهان چه توانستم بکنم؟
Reborn
Tehran
Iran
