من بین این صداهای شاد و معقول تنها هستم
همه ی این آدم ها وقتشا را صرف آن می کنند که خودشان را توضیح دهند و با خوشحالی تاکید کنند که آرا و عقایدشان یکسان است.
خدایا ! چقدر برایشان مهم است که همه یک جور فکر کنند !
کافیست ببینیم که وقتی آدمی با نگاه مات و سر فرو برده در لاک خود، کسی که نمی شود با او هیچ توافقی داشت ، از میان آنها می گذرد ، چه اخم و تخمی توی قیافه هایشان پیدا می شود.
تهوع
ژان پل سارتر
