از بازی های کودکی تا شرکت گوگل

خردمندترین انسان ها هم گاهی شیطنت کوچکی را می پسندند.
رولد دال

خونه مادربزرگه دوران بچگی یه خونه ویلایی خیلی بزرگ بود که یه باغ بزرگ و درندشت پشت خونه بود، یعنی جوری که از ایوون طبقه دوم میتونستی بپری توی باغ و چیزیت نشه. چون یه عالمه علف و برگ زیر پات بود که ضربه گیر حساب میشدن. یکی از لذت های بچگی من رفتن توی این باغ و اکتشاف توی احوالات باغ بود. همیشه پیش خودم فکر میکردم که این یه باغ بزرگه و من توش گم میشم و راه های جدید رو پیدا میکنم تا به خونه برگردم.

هر بارم سعی میکردم که دورتر برم تا گم بشم (البته هیچ وقت گم نمیشدمم ). خلاصه که میرفتم و اکتشاف میکردم تا راه های جدید پیدا میکردم. بزرگتر که شدم باغ برام کوچیکتر شد و بازی ها متنوع تر. مثلا بری توی رودخونه و خرچنگ و لاک پشت بگیری و بعد که ناممکن رو ممکن کردی تو آب رهاشون کنی. یا از بلندترین درخت و صخره های سخت بالا بری. هرچی هدف سخت تر لذت انجامش بیشتر.

امروز که به این قضیه فکر میکردم واس کشف جواب این سوال بود:

در گذشته خود به دنبال خاطرات بازی بگردید. چه کارهایی در بچگی انجام میدادید، که باعث هیجانتان می شد؟

و سوال مهم تر: امروزه چطور میتوانید آن خاطرات را بازسازی کنید؟

قضیه اینه که محققان اثبات کردند که بازی خلاقیت و انعطلاف پذیری را به میزان قابل ملاحظه ای افزایش می دهد. حقیقت جالبی بود که یه جورایی منو به فکر برد. البته برای این حرف ادعا هم بسیار داشت

1- بازی دامنه گزینه های موجودمان را گسترش می دهد،کمک می کند احتمالاتی را ببینیم که بدون بازی قادر به دیدنشان نبودیم. ارتباطاتی برقرا رکنیم که بدون بازی امکان برقراریشان را نداشتیم. ذهن مان را باز میکند. فرض های قدیمیمان را زیر سوال می برد و ایده های جدید را در ذهن گسترش می دهد.

2-بازی نوش داروی استرس است. استرس بهره وری را کاهش می دهد و عملکرد مغزمان در بخش خلاقیت کنجکاوی و کاوشگری تعطیل می کند. استرس فعالیت را در بخش بادامه مغز افزایش و فعالیت بخش هیپوکامپ که مسئویت عملکرد شناختی را بر عهده دارد را کاهش می دهد.

3-بازی اثر مثبتی بر عملکرد مثبت مغز دارد. کارکردهایی نظیر: برنامه ریزی، اولویت بندی، زمان بندی، پیش بینی ، تفویض وظایف، تصمیم گیری، تحلیل و همه وظایفی که یک مدیر اجرایی در یک کسب وکار نیاز دارد را افزایش می دهد.

بازی کلا بخش هایی از مغز را تحریک می کند که هم توی استدلال و هم توی جستجوهای ذهنی اثر داره.

مثلا کریستف کلمب درحال بازی ایده گرد بودن جهان رو کشف کرد. ارشمیدس در حال آب بازی حل مساله ریاضی را کشف کرد، نیوتن در حال بازی زیر درخت با افتادن سیب جاذبه رو کشف کرد و هزاران بازی دیگه

خوب بازی یعنی ذهنت رو توی هیچ چارچوبی محدود نکنی، اون وقته که خلاقیت و هزاران چیز دیگه یه دفه شکوفا میشن. الان وضعیت جوریه که شرکت های بزرگ دنیا دارند برای این بازی های محیط کسب وکار برنامه ریزی میکنند. مثلا مدیر عامل توییتر که خودش هم قبلا کمدین بوده، توی محیط کار بازی با بداهه گویی رو توصیه میکنه، چون معتقده که بداهه گویی مردم رو وادار میکنه که قدرت ذهنشون رو گسترش بدن و منعطف تر و خلاقانه تر فکر کنند.

یا مثلا یه خانمی که روی دیوار دفتر محیط کارش کتاب داستان محبوب بچگیش را با تصاویر کودکانه نصب کرده.یا خانمی که بعد از خارج شدن هر مشتری از دفترش یه ایزی باتن روی میزش رو فشار میده که با صدای بچگانه میگه اسون بود.یا اون خانومی که با اسکیت توی محیط کار میچرخه و با این کار تمرکزش رو افزایش میده

و یه مثال خیلی معروف و دوست داشتنی که دلم براش میره. گوگل

همه چیز از اون جایی شروع شد که من عاشق کار توی گوگل بودم و البته هستم. روزی که فیلم The Internship (2013) رو دیدم انگیزم بیشتر شد، جوری که همیشه به گوگل فکر میکنم.البته نمیدونم به اون روز برسم یا نه ولی خوب منم مث هر ادم دیگه ای یک جایی یا چیزی رو دوس دارم.این دوست داشتنی هم برای من گوگله.

وقتی اینو میخونید شاید روی لباتون یه لبخند استهزایی هم بشیه که ای بابا این دختره عجب فکرایی میکنه ها. توی این وضعیت، اصلا چه تناسبی بین خودش و گوگل می بینه. من قرار نیست جواب این سوال رو بهتون بگم اما شما میتونید این سوالو از خودتون بپرسید

گوگل بیش از گوگل بودنش محیط کارش برای من جذابه. این که زندگی کاری در قالب یک بازی داره شکل میگیره.اگه فیلم رو دیده باشین این ذهنیت رو دقیق متوجه میشید وگرنه میتونید با دیدن این عکس ها متوجه بشید:

این روزا که توی خونه در قرنطینه بیماری هستم بیش از روزای دیگه به ویژگی های یک محیط کار مطلوب فکر میکردم. حتی نشستم و یه سرچی زدم که چیا خلاقیت رو در محیط کار بالا می برند

خلاقیت به معنی تبدیل ایده های نو و تخیلات به واقعیت است. معنا و مفهوم خلاقیت در واقع، درک جهان به شیوه های جدید، شناخت الگوهای پنهان، برقراری ارتباط بین پدیده‌های ظاهرا نامربوط و ایجاد و خلق راه حل‌هاست. خلاقیت شامل دو فرآیند است: تفکر و سپس خلق.

اگر شما ایده ای در ذهن دارید اما برای عملی کردن آنها کاری نمی کنید، شما تنها تخیل گرا هستید و نه خلاق!

خلاقیت فرآیند جان بخشیدن به چیز های جدید است و به علاقه و تعهد نیاز دارد.

خلاقیت ما را نسبت به شناخت مسائلی که قبلا از نظر ما پنهان بوده است، برای ساختن یک زندگی جدید آگاه می سازد. تجربه خود نوعی افزایش آگاهی  تلقی می شود؛ مانند کاری که اکستازی انجام می دهد. به قول  رولو می "جسارت خلق کردن" می دهد.

حالا ایا میشه در محیط کارهای ایرانی این ویژگی ها رو پیاده سازی کرد. یه سوال خیلی مهم :

چطور میتونیم بازی رو بیشتر به محیط کار و زندگی مون وارد کنیم ؟

البته یه سری کسب وکارهای ایرانی به ویژه توی پایتخت دارن روی محیط های راحت کار میکنند. نقطه پیشرفت این بوده که اومدن از رنگ سیاه اداری دست کشیدن و به محیط کاری با رنگ ها جون دادند. یا استارتاپ ها که اومدن محیط های تعاملی رو گسترش دادند.

موضوع مهم اینه ترکیب بازی با کار هم یک خلاقیت فردیه. تو فقط میدونی که چی تو رو با بازی های دوران کودکیت پیوند میده. ایا باید مث اون خانومه دیوارهای اتاقت رو مصور کنی یا مثل اون یکی خانومه با دوچرخه توی محیط کارت بچرخی و لذت ببری.

بازی‌ها از اون جنبه که کارمندا رو به یاد دوران کودکی میندازه و شعف و شادی براشون ایجاد می‌کنه باعث میشه افراد از محافظه کاری های معمول خودشون فاصله بگیرند و به خود واقعی‌شان نزدیک‌تر بشن.

هر کسی یک سبک خاص خودش توی ترکیب بازی با کارش داره. واس خودم رو که نگاه میکنم هنوز توی فکرم که چطور این بازی های بچگی رو به محیط کارم ببرم

شما چی؟ اصلا به ترکیب بازی ها با کارتون فکر کردین؟ اگه جوابیتون بله هست بگین که چطوری

از ایده های نابتون به شدت استقبال میشه