زمانیکه هر کسی به غیر از خودمان را در الویت قرار میدهیم ، تمام تلاش خود را میکنیم تا هرطوری که هست به چشم دیگران خوب بیاییم !.. تناقضی که پیش میاد ناتوانی ما در این مسئله س یعنی هرچقدر تلاش میکنیم دیگران شادتر یا راضی تر از ما باشند سطح توقعات و انتظارات بشدت از ما بالا میرود و ممکن است حتی از سطح توانایی ما بالاتر برود..
تمایل ما به راضی کردن دیگران ممکنه ریشه های کودکی داشته باشه ... ممکنه در تودرتوی بی انتهایی بیفتیم که تا ابد ادامه داره چون زمانیکه ما به محبت احتیاج داشتیم از ما دریغ کردند.
به این شکل از بودن "مهرطلبی" میگویند . مهرطلب بودن ما را از زندگی می اندازد و تمام زمان و منابع ما را میگیرد ، چراکه باید در تکاپوی همیشگی برای رفع نیاز دیگران بجای خودمان باشیم.
اگر برای شما هم مثل من این شیوه از زندگی سخت بوده با من همراه شو..
