فیلم دو پاپ داستانی است جذاب از برهه ای از تاریخ؛ در یکسوی داستان مردی اصلاح طلب و نواندیش وجود دارد که مانند پاپ ژان پل دوم به دنبال داشتن روابط خوب با دیگر ادیان است و علاوه بر این نسبت به حقوق طبقات آسیب پذیر، مهاجران و پناه جویان حساس است و در سوی دیگر مردی سنت گرا و پایبند به اصول قرار دارد و رقابت میان این دو از ماجرای جانشینی ژان پل دوم آغاز می شود، رقابتی که به زودی به رفاقت خواهد انجامید؛ در شورای کاردینال ها آلمانی سنت گرا رای بیشتری از آرژانتینی اصلاح طلب می آورد و پاپ می شود؛ پاپی که به زودی و پس از منتشر شدن اخباری مبنی بر فساد اقتصادی و اخلاقی زیر دستانش و همچنین به خاطر تخریب وجهه کلیسا به دلیل واکنش ها به نظریات و سخنانش درباره مسلمانان و اقلیت ها بزرگترین وشجاعانه ترین تصمیم زندگی اش را خواهد گرفت یعنی کناره گیری؛ و در اینجاست که داستان رقابت به رفاقت تبدیل می شود؛ در سوی دیگر کاردینال برگولیو آرژانتینی هم تصمیم به استعفا گرفته است و از بوئنس آیرس به رم می آید و در اقامتگاه تابستانی پاپ در دیالوگی طلایی به او می گوید:« من نمی خواهم دیگر یک فروشنده باشم و تبلیغ چیزی را بکنم که از آن خبری ندارم.» و از پاپ می خواهد تا استعفای او را قبول کند تا او از این به بعد به عنوان یک کشیش معمولی در بوئنوس آیرس به زندگی بپردازد؛ پاپ بندیکت شانزدهم که مدتی است تصمیم به کناره گیری گرفته از برگولیو می خواهد تا مدتی پیش او بماند تا بعدا به درخواستش رسیدگی کند و در این مدت آنها درباره مسائل مختلفی باهم صحبت می کنند؛ نکته جالب اینکه سراسقف بوئنوس آیرس همیشه ساده زندگی می کند، خودش به پیرایشگاه می رود، بلیت هواپیما رزو می کند، در صندلی جلو و بغل راننده می نشیند، از یک دکه پیتزا می خرد، تراموا سوار می شود، در یک کافه به تماشای فوتبال می نشیند و از حامیان سرسخت تیم فوتبال آرژانتین است؛ پس از گفتگوهای فراوان پاپ پیشنهاد استعفایش را با رقیب آرژانتینی اش در میان می گذارد اما خورخه بزرگوارانه رد می کند.
اوج داستان جایی است که خورخه برگولیو در پیش پاپ اعتراف می کند که در زمان کودتا و به قدرت رسیدن نظامیان در آرژانتین برای حفظ کلیسا و حفاظت از جان کشیشان مجبور شده با آنها همکاری کند و البته در این مدت خانواده های فعالین ضد کودتا را در کلیسا پناه می داده و بسیاری از این مخالفین را در صحت و سلامت از مرز گذرانیده و جان شان را از خطر رهانیده است ولی از سویی با بازپس گیری حمایت کلیسا از برخی کشیشان معترض آنها را در معرض خطر قرار داده ولی بعدا با بعضی از آنها آشتی کرده و این کار را هم باز برای حفظ کلیت کلیسا انجام داده است و به همین دلیل با وجود کارهای خوبی که کرده مثل پناه دادن به خانواده مخالفین در کلیسا و فراری دادن برخی از آنها از مرز و نجات جان شان ولی باز خود را گناهکار می داند و شایستگی پاپ شدن را درخود نمی بیند؛ از آن سو پاپ نیز پیش دوست آرژانتینی اش اعتراف می کند که از فساد در کلیسا خبر داشته اما کاری برای جلوگیری از آن انجام نداده است و پس از این هردوی آنها از اتاق خارج می شوند و در میان مردمی که برای بازدید آمده اند بدون هیچ محافظی می روند و مردم برای اوّلین بار پاپ بندیکت شانزدهم را از نزدیک می بینند و با او عکس یادگیری می گیرند و بعد از مدتی پاپ آلمانی از قدرت کناره گیری می کند و شورای کاردینال ها دوباره تشکیل می شود و این بار اصلاح طلب آرژانتینی، نواندیشی که به حقوق پناهجویان و اقلیت ها اهمیت می دهد یعنی خورخه برگولیو با نام پاپ فرانسیس توسط شورای کاردینال ها انتخاب می شود؛ مردی که بیشتر ما مسلمانان او را با دیدار با آیت الله العظمی سیستانی و شیخ الازهر می شناسیم.
فیلم خوش‌ساخت و اندیشیدۀ «دو پاپ» از زبان روایتگر سوم روایت می‌شود که گاهی زبان روایت بر عهده خود شخصیت‌ها است. گریم‌ها، شخصیت‌پردازی‌ها، طراحی صحنه‌ها و فیلمبرداری کم نقص است. بازی‌ها حقیقتا کم‌نظیر و باورپذیر و ناب است. فیلم همانگونه که از نامش هم برمی‌آید، بر دو مسیر و راه تاکید دارد. دو راه تدینی که هر چقدر با هم در فقه و کلام اختلاف دارند، در یک چیز به هم می‌رسند. اوج و فرودهای ایمانی! شنیدن و نشنیدن صدای خدا! احساس قرب و دوری از خدا. شک‌ها و یقین‌های سلوک. مسایل آشنای انسانی از قبیل عشق و تنهایی. این دو دیندارِ متفاوت هرچقدر وقتی از اعتقادات و اجتهادات احکامی سخن می‌گفتند از هم فاصله می‌گرفتند، در وقت بیان این تلاطم‌های ایمانی و انسانی به هم نزدیک و رفیق می‌شوند. چیزی که هر دو را بنابر سنت متداول اعتراف در مسیحیت به اعتراف نزد هم می‌کشاند.[1]
فیلم دوپاپ به کارگردانی فرناندو میرلس در سال 2019 اکران شد.
[1] - خبرگزاری ایرنا/ نگاهی به فیلم دو پاپ؛ دوپاپ دو مسیر
