زمان قدیم در هشجین ما شخم زدن زمین برای کاشت بذر گندم و هر محصول دیگری با گاو و گاوآهن بود، برداشت و درو هم با داس انجام می شد. هم کاشت و هم برداشت وقت زیادی می برد. کاشت در فصل خنک و سرد پائیز، اما برداشت در فصل گرم تابستان بود. سختی کار بیش از آن بود که بتوان به راحتی توصیف کرد. چها دست و پا در زیر آفتاب سوزان و به دنبال سنبل ها دویدن و آنها را مانند گیسوان زرین به چنگ آوردن و در میان «بآلیخ» از جنس خود خوشه ها و گاهی «چیرتیخ» به بند کشیدن، کار هر آدم دست و پا چلفتی نبود. بار چهار پایان کردن و به خرمنگاه در حاشیه روستا رساندن، خرمن کوبی و جدا کردن کاه و کلش از گندم فولاد آب دیده را هم فرسوده می کرد. اما مردمان سخت کوش و زحمت کش هشجین و البته همه جای وطن، همه ی این سختی ها را با انرژی برآمده از امید و با مشارکت همگانی (اهل و عیال همگی نقشی داشتند)به نقطه آخر می رساندند. یکی از این زارعان قدرت بود که با فرزندان خود مشغول درو بود. یکدفعه احسا س کرد جسمی خارجی در میان پاچه شلوارش تکان می خورد. شلوارهای آنموقع کمربند نداشت بلکه آن را با بند شلوار مهار می کردند. داس را به زمین انداخت و پاچه شلوار را که پای خود و جسم موصوف در آن بود، محکم گرفت و فریاد زد «توتمی شام گلون» گرفته ام بیائید. همراهان او و همه زارعان در مزارع همجوار با عجله جمع شدند و به قدرت گفتند دستت را بردار ببینیم چه گرفته ای. قدرت گاهی از ترس گاهی از منظر توانمندی و قدرت مهار مشکل، هی تکرار می کرد«توتمی شام» «توتمی شام» ریش سفید جمع گفت. اجازه بده ببینم. دست قدرت را از پاچه جدا کرد و آن را تکان داد . جسمی از پاچه خارج نشد. با کمی کنکاش متوجه شد که قدرت بند شلوار را محکم نبسته بوده و آن رها شده و به میان پاچه رسیده و با تکانی که داشته، قدرت تصور کرده ماری چیزی به میان پاچه رفته است. افراد گرد آمده حرفی برای گفتن نداشتند. فقط ریش سفید یک جمله گفت: آقا قدرت بعد از این بند شلوار را کمی محکم و با دقت ببند. 28/1/99
