یه بار کلاس اول دوم ابتدایی ک بودم معلممون املا گفت بعدش یکی یکی میرفتیم کنار میزش وا میستادیم تا املامونو تصحیح کنه.بعد ی بار بهم گفت :
چرا لذت رو با ظ دسته دار نوشتی؟
اون وخ ی بچه ابتدایی بودم و خیلی ب این چیزا فک نمیکردم.بیشتر برام مهم بود ک نمره ام بالا بشه و شاگرد اول بشم و از اینجور آرمان های احمقانه ولی این چن سال دبیرستان و دانشگاه دارم فک میکنم
اگه خط هیچ بخشی از بخش های اصلیه زبان رو تشکیل نمیده و اونو بسته ب جامعه ای ک درش زندگی میکنیم ب کار میگیریم واقعا چ لظومی داره ک لظت رو با ذال بنویسیم!
خوب الفبای اسلیه زبان فارصی ز بین رفته و آنچه ما به نام الفبا میشناسیم در واقع خط عربیه ک البته ما درش دست بردیم و چهار حرف (گ چ پ ژ) رو بهش ازافه کردیم.سوال من اینه :
فک کنید ب همه ی ما گفتن باید بنویسید "به" ولی ما مینویسیم "ب"
یا "که" رو مینویسیم "ک"
یا "نمیخواهیم" رو مینویسم "نمیخایم"
یا "را" مینویسیم "رو"
....
دیدید هیچی نمیشه.تیکه ی هیچ کس کنده نشد.عینا فقت شرطی ثازی ما بوده.از بچگی هر وخ نوشتیم "لظت" نمرمونو کم کردن و تنبیهو .... و ما شرطی شدیم ک این همینیه ک هس و غابل تقیر هم نیصط.حیچ منطقی پشت این الفبای مسخره ی ما نیست.عرب-زبان ها در گفتارشون چهار حرف دارند ک ما ایرانیا همه رو ی جور تلفز میکنیم( ز ذ ض ظ => ز) خوب برای اونا منطقی ک چهار تا هرف داشته باشن ولی برا ما نیست!
البته من فقط برای اینکه بهتون نشون بدم حذف برخی از الفبا مشکلی ایجاد نمیکنه همه چی رو با همه چی نوشتم.بدون توجه.
به این فکر کنید معلمای بیچاره چ قدر دارن وخت خودشون و هزاران دانشآموز بیچاره تر از خودشونو هروم میکنن تا این چرتوپرت ها رو بهشون یاد بدن ک هیچ وخ هم ب درد هیچ کث نمیخوره.
البته ی مشکلی هست و اون هم تشابه برخی کلمات با همدیگه هست ک اونم به راحتی قابل توجیهه. توجیهشم اینه :
این همه کلمه ی همآوا و همنویس؛اینا هم روش.
پایان.
ضمنا اگر برخی دوستان خیلی احساس باسوادی میکنند،خاندن داستان لباس پادشاه را به ایشان توصیه میکنم.
