تناسب اندام و لاغری اصولی چیست؟چند هویج میخورید. اما چند دقیقه بعد می بینید که هنوز ارضا نشده اید. تصویر نان شیرینی ژله دار دوباره به ذهنتان می آید. با اندیشیدن به پنیر بی نمک با آن میجنگید. به سراغ یخچال می روید و مقداری پنیر بی نمک میخورید، اما فکر نان شیرینی هنوز دست از سرتان برنداشته است. به این ترتیب، چند ساعتی را می گذرانید. نصف ساندویچ و یک تکه پنیر و یک هلو می خورید. همه آنها غذاهای خوبی هستند. اما در این لحظه شما چیز دیگری می خواهید. نان شیرینی میوه یی در افقهای ذهنتان پرواز می کند.
و در سه ساعت آخر چه کرده اید؟ کالریهایی بیش از یک نان شیرینی مصرف کرده اید، احساس نفخ و انزجار و نومیدی می کنید. با طرد تمایل طبیعی خود برای یک نان شیرینی، هیچ کار مثبتی به انجام نرسانده اید.
پس چگونه میتوانید این رفتار را عوض کنید تا به نتیجه مثبت تری برسید؟ می توانید با خودتان بازی کوچکی بکنید تا دریابید غذای ویژه یی که میخواهید «غذای ارضا کننده است یا «غذای اغوا کننده ». وقتی به خوراکی تمایل دارید حتی یک نان شیرینی - احساستان را تجزیه و تحلیل کنید. آیا نان شیرینی به هیجان، خشم، یا احساس تنهایی متصل است؟
اگر به جز تمایلی ساده برای خوردن نان شیرینی، هیچ چیز دیگر را کشف نکردید، می توانید مطمئن باشید که کاملا به شما رضایت خواهد بخشید و به خوردنش ادامه نخواهید داد.
?
صحنه دیگری را مجسم کنیم. ذهنا بروید و نان شیرینی را بیاورید. حالا بنشینید و رنگ و جنس آن را مجسم کنید. عطرش را بو کنید. آرام آن را بخورید و از گاز زدن به آن لذت ببرید. به خودتان بگویید: «برایم اشکالی ندارد که این را بخورم و از آن لذت ببرم.» نگذارید به احساس گناه تسلیم شوید.
وقتی با یک نان شیرینی خودتان را ارضا میکنید، همه آن کالریهای اضافی سایر غذاها را که بدنتان واقعا نمی خواست حذف کرده اید . اکنون با تصمیم درباره این که چه می خواهید و چه نمی خواهید، بر غذا اقتدار می یابید. بدنتان می داند که چه غذاهایی برایش ارضا کننده است و این را به شما خواهد گفت. من این غذاها را «غذاهای ارضا کننده » میخوانم. پس می توانید از خود بپرسید: «آیا این نان شیرینی (یا هرچه می خواهید) ارضا کننده خواهد بود؟» اگر ارضا کننده بود، آن را بخورید و از آن لذت ببرید.
نوعی غذای دیگر نیز هست که آن را «غذای اغوا کننده» میخوانم.
«غذای اغواکننده » سر زشتش را پشت چنین صحنه یی پنهان می کند: بازهم خانه اید و به کارهایتان سرگرميد. به خودتان می گوید: «احساس گرسنگی میکنم اما نمیدانم چه بخورم.» پس یخچال را باز میکنید و ته مانده خورا ک جوجه و مقداری پای گیلاس و اندکی سالاد میوه پیدا می کنید.
به خودتان می گویید: «خب، بد نیست. همین ها را می خورم.» یک ساعت بعد، همچنان دنبال چیزی می گردید تا ارضایتان کند، اما چیزی به ذهنتان نمی آید. هر چه به دستتان آمده خورده اید، اما اغوا شده اید. غذایی خورده اید که مقدار زیادی کالری به شما رسانده است، بدون هیچ رضایت.
کار درست در این وضعیت این است که پیش از گشودن یخچال، مکث کنید و انگیزه هایتان را بیازمایید. شاید اصلا غذا نخواهید. در این صورت، دریابید که واقعا چه می خواهید. بیندیشید و با خودتان صادق باشید. آیا به استراحت و آسایش احتیاج دارید؟ آیا از کار یا رابطه تان ناراضی هستید؟ بکوشید دریابید به چه نیاز دارید. آنگاه خواهید توانست عنان وضعیت را در اختیار بگیرید.
گاه نخواهید توانست نیاز را دریابید. شاید در اعماق ذهن مدفون شده باشد، یا آنقدر دردناک باشد که در آن هنگام نتوانید به آن بپردازید. در این صورت، به جای این که تسلیم (غذای اغواکننده) بشوید، کار دلپذیری برای خودتان بکنید. دوش بگیرید و استراحت کنید، به دوستی تلفن کنید، کتاب بخوانید، عبارتهای تأکیدی خود را بنویسید، به پیاده روی بروید، یا یک کار دلخواه دیگر.
?
وقتی برای غذاهای مختلف، برچسبهای «غذای ارضا کننده» و «غذای اغوا کننده » را به کار می برید، در زندگیتان احساس اقتداری تازه خواهید یافت. مراجعانم وقتی استفاده از این فرایند را آغاز می کنند، اغلب گزارش می دهند که احساس آسودگی عظیمی میکنند.
وقتی واندا - خانم ۵۶ ساله یی که مدام در حال رژیم لاغری بود درباره این فرایند شنید، زیر گریه زد چون احساس کرد شیطانی پلید جسمش را ترک کرده است. واندا نخست این شیوه را دشوار یافت، زیرا یک عمر برنامه ریزی خورد و خوراکش میگفت: «حتی نگاه کردن به غذاهای پر کالری چاق کننده است!» اما به شدت مصمم بود و تدریجا این «شیطان پلید» را نابود کرد. سرانجام توانست ماهرانه دریابد که کدام غذا را بی توجه به مقدار کالری آن باید بخورد.
تشخیص تفاوتهای «غذاهای ارضا کننده» با «غذاهای اغوا کننده» به شما اجازه میدهد تا آنچه را که به راستی میخواهید بخورید. خوردن آنچه می خواهید، کلیدی است برای این که آن گونه که میخواهید بنمایید. این روشی است که شخصی که به طور طبیعی لاغر است - اگر چه در سطحی ناخودآگاه - برای خورد و خوراکش در نظر می گیرد. غذا خوردن برطبق هوسهای احساسهای منفی (خشم و ترس و آزار) به شما رضایت بلند مدت نخواهد بخشید.
مثالهای پیشین به خوراکی هایی مانند نان شیرینی و شکلات و کافه گلاسه و این جور چیزها مربوط میشد: خوراکیهایی که معمولا فاقد ارزش غذایی محسوب می شوند. من اغلب به این گونه خوراکیها با دیدگاهی مثبت رجوع میکنم، زیرا رهایی از ترس و تداعیهای منفی که نسبت به آنها بنا کرده ایم ضرورت دارد. وقتی آنها را به صورت یک طبقه بندی در می آورید، صاحب قدرتی بیش از اندازه می شوند و بر شما نفوذ می یابند. البته حقیقت دارد که نمی توانید فقط با شیرینی و شکلات زندگی کنید و شخصی سالم باقی بمانید. اما اگر از این خوراکیها محروم شوید، چه بسا آرزویی شدید برای آنها در خود بپرورانید. پس باید بگذارید آنچه را که میخواهید به دست آورید تا از آرزوی آن - که مدام با شماست و دست از سرتان بر نمی دارد - خلاص شوید.
?
گرد هم آمدن اغلب به معنای غذاست. این صحنه را مجسم کنید: نزد دوستی می روید تا با او گپی بزنید. اصلا به غذا فکر نمیکنید. ذهنا و جسما کاملا راضی و عالی هستید. دوستتان به شما می گوید که همین الآن یک کیک آلبالو درست کرده و فورا یک تکه بزرگ برایتان می برد. کیک را جلو شما می گذارد و منتظر تحسین و قدردانی شما می شود.
