صبور باش! فقط اولش کمی سخت است
سه چار روز فقط، گریه را دوام بیار!
بهانه گیر اگر شد- که می شود قطعاً-
برای او -مثلاً-سفره ی طعام بیار!
ببین! هنر فقط این نیست، در فراوانی
برای کودک دلبند خود غذا بپزی!
تو معجزه بلدی! مادری! بیا و ببین
چه می توانی از این "هیچ نیست" ها بپزی؟
یکی دو مشت گِل از قبر خواهرش بردار
شبیه آرد، کمی وَرز ده! خمیرش کن!
برای او -مثلاً- نان بپز!تنوری و داغ!
بده به او -مثلاً لقمه لقمه- سیرش کن!
"خیال" را تهِ ظرفی بریز و تفت بده!
بگو غذای لذیذی به خاطر آوردی
چنان بیار که باور کند در این بازی
برای شامِ تولد، "فطایر" آوردی!
قلم به دست بگیر و بکش -ولو بدشکل-
دو ظرف سبزی و "مقلوبه" ی فلسطینی!
که سهم کودکِ در سنِّ رشدِ تو این است
غذای گرم خیالی! غذای تلقینی!
سه چار روز فقط، گریه را دوام بیار!
بهانه گیری و بی تابیِ مداوم هم...
گرسنگی، پس از این می کشد به بی حالی
صدای گریه ی او قطع می شود کم کم...
مباد مویه کنی آن چنان که از لحنت
تلنگری بخورد خواب شوم این دنیا!
کنار مردنِ تدریجی اش فقط بگذار
قرائت همه ی قاریان مصری را!....
دکتر سیده اعظم حسینی @SayyedeAzamHoseini1
#دست_در_دست_تا_رفح
[DvO4kb)
