گردان ۱۵۱ دژ خرمشهر در سال ۱۳۴۹ تأسیس شد. این گردان شامل ۵ گروهان؛ ۴ گروهان تفنگدار و یک گروهان ارکان بود، که بخشی از پوشش نیروی زمینی ارتش از خط مرزی شلمچه تا طلائیه را برعهده داشت و برای انجام این مأموریت به ۳۲ پاسگاه تقسیم شده بود. مأموریت این گردان در زمان درگیری، انجام عملیات تأخیری و حفظ خطوط مرزی به مدت ۴۸ ساعت بود. برای کنترل مأموریت این گردان، دو پاسگاه یا دو دژ مرکزی در نظر گرفته شده بود، که یکی از آنها در شلمچه و دیگری در کوشک مستقر بود. فاصله دژهای ۳۲ گانه از یکدیگر، سه کیلومتر و استعداد هر دژ ۱۴ نفر نیروی انسانی شامل دو نفر افسر یا درجه‌دار و ۱۲ نفر سرباز، که همگی خدمه تفنگ ۱۰۶میلی متر و سلاح‌های موجود بودند. سلاح سازمانی هر دو دژ یک قبضه تفنگ ۱۰۶ و یک دستگاه تانک، همچنین سلاح سازمانی دژهای مرکزی علاوه بر حداقل دو قبضه تفنگ ۱۰۶، یک دستگاه تانک، یک قبضه خمپاره ۸۱ میلی‌متری و یک قبضه خمپاره ۱۲۰ میلی‌متری بود و برای هر دژ نیز یک قبضه تیربار کالیبر ۵۰ میلی‌متری اختصاص داده شده بود.در قسمتی از شمال شهر خرمشهر، یکی از یادمانهای دفاع مقدس واقع شده است که هرساله جزئی از برنامههای بازدید کاروانهای راهیان نور را به خود اختصاص میدهد. این مکان که یادآور روزهای سخت، نبردهای سنگین، ریزشگاه بمبهای رژیم بعثی بر سر زنان و مردان مظلوم خرمشهر است، پادگان دژ نام دارد که از جمله پادگانهای تاثیر گذار در دفاع مقدس به شمار میآید. حماسههایی که این پادگان در دفاع 34 روزه خرمشهر رقم زد، در طول دوران پس از جنگ هیچگاه فراموش نشد و همچنان در ردیف اولین مکانهای مقدسی است که هر انسان ایرانی را تشویق میکند تا تاریخچه و نقش این پادگان را در جلوگیری از تهاجم رژیم بعثی بداند.
