این روزها رسانه شبیه سلاحی است که افراد برای رسیدن به اهداف و پیروزی بر آرمان‌هایشان از آن استفاده می‌کنند. کسی در توییتر از دغدغه‌اش می‌گوید، کسی در اینستاگرام از سوژه‌ی مورد نظرش عکس‌های جالب می‌گذارد و هزاران بستر دیگر و هزاران کار دیگر. در این میان پادکست را نباید از یاد برد؛ چیزی که چه هنگام خواب، غذا خوردن، پیاده‌روی و هر زمان و هر مکان می‌تواند دستمان را بگیرد و وقت و حوصله‌مان را نجات دهد.
شنا در اقیانوس ادبیات کهن
احتمالاً آدم وقتی ضخامت کلیات سعدی را می‌بیند، در برابرش احساس ناتوانی می‌کند و حس می‌کند هیچ‌گاه نمی‌تواند کامل بخواند و لذت فهمیدنش را تجربه کند؛ اما پادکست سعدی یک بلیت است به سوی همین مقصد دل‌انگیز و با لحن دلچسب محمدرضا طاهری، می‌شود دل به اشعار سعدی داد و بی‌هیچ سختی و پشت گوش انداختن، وجب به وجب جهان سعدی را با اشتیاق گشت و لذت برد. در هر قسمت از این پادکست، شعرهایی خوانده شده و نکاتی راجع به آن‌ها گفته می‌شود.
همین آقای طاهری عزیز، پادکست دیگری به نام نظامی گنجوی را ایجاد کرده و در آن به مرور آثار نظامی می‌پردازد. هر قسمت از پادکست‌ها حدوداً چهل‌دقیقه الی یک‌ساعت می‌باشد.
شعر، غریب آشنا
شعر مانند یک انسان هویت مشخصی دارد. شعر هم عاشق می‌شود، شکست می‌خورد، می‌ایستد و داستان زندگی خودش را دارد. در پادکست ری را پای قصه‌ی شعرها و شاعرهایشان می‌نشینیم و شعرها مهمانِ روشن‌ترین بخش‌های وجودمان می‌شوند. هر قسمت یک‌ربع الی نیم‌ساعت می‌باشد و آدم بعد از گوش سپردن به هر قسمت به اینکه هنوز زنده است و قدرت شنوایی دارد، احساس بهتری پیدا می‌کند.
ضیافت آشنایی فراتر با فیلم‌های محبوب
دانستن اطلاعات تازه راجع به فیلم‌های موردعلاقه برای بیش‌تر افراد کیف خاصی دارد. معمولاً راجع به هر فیلم اطلاعات پراکنده‌ی تکراری همه‌جا یافت می‌شود، اما آن چیزهایی که تازه و بکر باشند، همانند در کم‌یاب هستند. در رادیو سانسور مخاطب از سرزمین تکرارها عبور می‌کند و مقصدش جایی جز تازگی و شگفتگی نیست و در هر قسمت اطلاعات تازه‌ای راجع به یک فیلم محبوب در اختیار مخاطب قرار می‌گیرد. هر قسمت یک‌ربع الی نیم‌ساعت می‌باشد و می‌تواند لذت سینما را برای مخاطب چند برابر کند.
اکران فیلم موردعلاقه در سینمای خیال
زمان‌هایی هست که آدم دلش می‌خواهد فیلمی را ببیند اما به هر دلیلی شرایطش را ندارد، در پادکست صندلی به داستان فیلم و جزئیات مهم آن پرداخته می‌شود و لحن راوی آن‌قدر مناسب است که آدم هم‌زمان صحنه‌های فیلم را در ذهنش بازسازی می‌کند و سینمای اختصاصی خودش را می‌سازد.
پادکست‌ها از برنامه‌های گوناگونی قابل دسترس می‌باشند؛ من کست‌باکس را برای دسترسی و استفاده‌ی آسان‌تر پیشنهاد می‌کنم. در این مقاله با چهار پادکست مفید در حوزه ادبیات و سینما آشنا شدیم و امید است که این آشنایی منجر به پیوندهای عمیق‌تر شود. خوشا به حال ما که در دورانی زندگی می‌کنیم که این‌قدر منظره‌ی دلچسب برای تماشا وجود دارد.
