بت

گاه آن است که حنیف
تبری بردارد
به سراغ دل و اندیشه رود
بت تقلید و تعصب شکند
و از این آتش جهل
و از این ظلمت محض
که در آن گم شده و میسوزد
به گلستان پر از نور خرد
وادی عشق و محبت برود