ستاره‌هایی که توی آسمون می‌بینیم
میلیون‌ها سال پیش نابود شدند و الان داره نورشون به ما می‌رسه.
چون ستاره‌هایی که نابود شدن چندین سال نوری از ما فاصله داشتند.
همیشه معقوله‌ی زمان برام عجیب بوده،
اینکه زمان یه چیز نسبیه
اینکه ممکنه در واقع همه‌ی ما مرده باشیم و این زندگی مثل تکرار یه سریال باشه.
میشه گفت، ما مثل همون نور ستاره‌ها که هنوز دارند به ما می‌رسند، هستیم.
و اینکه میگن تقدیر وجود داره
یعنی یه کتابی از زندگی ماست که نوشته شده
و ما داریم اونو زندگی می‌کنیم.
شاید بارها و بارها.
یا شاید کتاب‌ها از زندگی‌هایی که داشتیم نوشته شده باشه
از این دیدگاه میگم که توی کتابخونه نیمه شب هم گفته
که هر تصمیم کوچیک و بزرگی توی زندگی می‌گیریم، مسیر زندگی‌مونو تغییر میده.
اگه تا حالا برات دژاوو پیش اومده باشه، شاید متوجه بشی که دارم چی میگه.
البته این فقط یه نظریه شخصیه
درست و غلطش رو نمی‌دونم
چون من خودم توی این عالم با عظمت سردرگمم...!
