دیروز دیگه با صدای انفجار بیدار نشدم. اخبار رو نگاه کردم: «آتش بس»
آتش بس؟! باورش سخت بود بازم تو ضمیر ناخودآگاهم منتظر صدای موشک بودم اما ساعتها گذشت و خبری از صدای انفجار نبود.
یعنی همه چی درست شد؟ معلومه که نه! روح و روان همهی این مردم خیلی طول میکشه تا خوب بشه، هنوز همه وقتی یه موتوری از کوچه رد میشه میترسن، هنوز همه هر شب کابوس ویران شدن خونهشونو میبینن. هیچ تضمینی نیست که دوباره حمله نکنن.
اینترنتها کم کم امروز وصل میشد گفتن فیلتر بعضی از اپلیکیشنها رو برمیدارند انگار فقط باید جنگ میشد تا بدونن مردم تو قرن 21 ام به ارتباط نیاز دارند، نانواییها باید دو شیفت کار نکنند نه فقط 4 ساعت در روز، حتما باید جنگ میشد تا قدر ملت رو بدونن، و ملت هم قدر همدیگه رو. البته دل بعضی آدما اونقد سنگ هست که حتی مرگ هم نتونه دلشون رو نرم کنه.
من تو روزهایی که اینترنت قطع بود به خودم قول دادم بیشتر بنویسم.
فعلا حرفام همینقدر بود... شاید ادامه بدم شایدم نه :)
همیشه در صلح و بیغم باشین ✌🏼
