برف

بالاخره از دیشب برف اومد و من که هلاک برفم صبح زود کلاه و کاپشن پوشیده رفتم بیرون و درست تا وقتی مژه هام همه قندیل نبست برنگشتم??

آدما توی زندگیشون شاید خیلی چیزا رو دارن که هرروز از بس میبینن و جلوی چشمشونه دیگه زیباییش به چشم نمیاد یا اون آدم فکر میکنه خیلی معمولیه،مثلا کسی که خونه اش نزدیکه دریا یا جنگله و هرروز میتونه دریا و جنگل رو ببینه شاید درک نکنه هردوی این نعمت ها خیلی خیلی زیباست مخصوصا جنگل توی برف و زمستون و دریا توی بارون.

بودن پدرو مادر ،داشتن یکی که حرف تو رو بفهمه و شبیه خودت باشه،یه رفیق که هرجا گفتی بریم زودتر از تو آماده باشه،یه همسایه که حواسش به زندگی تو باشه وقتی خونه نیستی و خیلی چیزای دیگه میتونه واقعا کوچیک باشه اما خیلی باارزش.

توی این دوره ای که همه ما داریم میگذرونیم شاید شاد بودن و لبخند زدن سخت باشه اما غیر ممکن نیست واگر خودت بخوای هزار دلیل برای لبخند زدن هست مثل اینکه اگر بخوای غصه بخوری هزار دلیل واسه غصه خوردن پیدامیشه.

بالاخره این دوره گذار هم طی میشه و شهر آروم میگیره اما عمر ما دیگه برنمیگرده،جوونیمون ،آرزوهامون،انرژی مون و حتی این روزو تاریخ هم تکرار نمیشه .

این برف و روزهای برفی رو برو بیرون قدم بزن فکر کن عاشقی کن ،عکس بگیر،با عشقت حرف بزن،دستاشو محکم توی دستات بگیر و تا میتونی بلند لبخند بزن تا دنیا ببینه اینقدر لبخندت قشنگه که من یکی حاضرم دنیا دنیا خوشی بهت بدم تا بازم از ته دل برام بخندی دنیا هم منتظر لبخند توئه بخند تا اتفاقای خوب سرراهت قرار بگیره،بخند تا غم بدونه یارت بهت یاد داده که فقط لبخند بزنی حتی اگر خیلی سخته ،چون شنیدی که میگن:

بخند به روی دنیا دنیا به روت بخنده

هیچی دیگه فقط اومدم بگم هرچی بخواد بشه میشه پس زیاد سخت نگیر و زندگی کن چون این روزا دیگه برنمیگرده .

بخند ?

هی با توام ?

بخند?