ولی بیاین منطقی باشیم،
زندگی با کسی که دوستت داره
خیلی قشنگتر از زندگی با کسیه که تو دوسش داری.
چقدر به این جمله معتقدی؟
فکر کن تو یکی رو دوست داری عاشقشی اما اون انگار نه انگار خب مثل این می مونه که تو مدام داد بزنی بره بخوره به کوه و برگرده
اما وقتی تو یکی رو دوست داری که اون بیشتر عاشقته تموم دنیا مال شما میشه ،هیچ غمی توی دنیا نمیتونه این عشق رو کمرنگ کنه،میدونی چرا؟
چون هربار یکی از طرفین خسته بشه ،کم بیاره و دور بشه اون یکی همه وجودش رو برای اون عشق میزاره و دوباره شعله اون عشق گرم میشه اما توی عشق یکطرفه هرچقدرم عشق بزرگ باشه زورش نمیرسه
یه جایی یه روزی یه وفتی بالاخره خسته میشه کم میاره و اون وقت اون یکی میگه من که از اول گفتم ما به درد هم نمیخوریم خودت اصرار کردی یا تورابطه رو شروع کردی یا تو خواستی و.......
پس به نظرم
خواهی که جهان در کف اقبال تو باشد
خواهان کسی باش که خواهان تو باشد.
