كم كم توو محيط كارم با كسايي آشنا شدم كه مي تونستن يه سري موضوعات دري وري رو چنان به هم ببافن كه تو با كل منطق دنيا نتوني از پس شون بر بياي ... اين توانايي اونا هميشه خيلي ذهن منو مشغول كرده بود ... همه ي ما اينو تجربه كرديم مثلا در ارتباط با معلم هايي كه وقتي جواب به سوالو نمي دونن چنان آسمون و ريسمونو بهم مي بافن و قشنگ از زير جواب دادن در مي رن كه آدم به سوال پرسيدنه خودش شك مي كنه ...
خوب داستان اينه كه اين يه توانايي ذهنيه كه از يه سن خاص روحي در بيشتره آدما فعال ميشه ...و اسمش توانايي اتصال داده هاي مغزيه ... در واقع از يه سني به بعد ذهن ما ياد مي گيره از اطلاعات ذخيره شده ش داستان بسازه ... و اصلا مفهوم توو اين ماجرا مد نظر نيست ... اين صرفا يك مهارته ...
حالا اگه شما در طول زندگي تون هميشه در حال كسب داده هايي باشيد كه در حقيقت بخش هايي از يك موضوع كلي خاص باشن ... در اين مرحله ي اتصال ذهني، به يك بينش عميق و منسجم از داده هايي كه در طول زمان كسب كرديد، مي رسيد (پختگي)، اما اگه هميشه بي برنامه و بدون هدف زندگي كرده باشيد اين اتصال ذهني جز تبديل كردن داده هاي مغزي تون به يك داستان بي سرو ته، هديه ديگه اي براتون نداره ... و اينطوري ميشه كه آدمها به پوچي و وراجي هاي بي سر و ته مي رسن و در عين حال چون اين پوچي تنها دارايي اونهاست، بشدت ازش حمايت مي كنن و به نابود كردن خودشون و ديگران ادامه ميدن ...
زندگي يك روند تكامليه evolutional زمان به اضافه انتخابهاي شما شخصيت تون رو شكل ميده.
