هیچ وقت تا به حال به این فکر نکرده بودم که افراد معلول چه مشکلاتی در خیابان و مکان های عمومی دارند.
تا اینکه در اردویی با همین موضوع شرکت کردم.
آنجا بود که تازه متوجه شدم چقدر برای سالمندان، مادران کالسکه دار، نابینایان و حتی کودکان در خیابان یا مکان های عمومی، مشکلات و سختی وجود دارد.
مثلا فردی که روی ویلچر است یا مادری که کالسکه بچه دارد، اگر قصد رفتن به خرید را داشته باشد. باید با موانع زیادی، مثل پله یا لبه های کمی بلند مغازه ها، دست و پنجه نرم کند.
این گاهی باعث می شود، آن فرد، از خرید منصرف شود.
یا مثلا کسانی که عصا دارند( که شامل سالمندان و نابینایان می شود) وقتی می خواهند از جوب های آب رد شوند. ممکن است عصایشان داخل پل ها گیر کند. خصوصاً پل هایی که فاصله ی باز تری دارند.
سالمندان و هرکسی که نمی تواند از پله یا پله برقی استفاده کند. در مترو ها دچار مشکل می شود.
حتی اگر در مترو ها آسانسور وجود داشته باشد(که البته کم هست.) طبق تجربه ی خودم اگر کارت مترو ی شما شارژ نداشته باشد. نمی توانید بعد از پیاده شدن از آسانسور، شارژش کنید. چون هیچ جایی برای این کار وجود ندارد.
یکی دیگر از مشکلات، گذا‌شتن شیب بدون توجه به تند بودنش، است. شاید بعضی جا ها نشود شیب کمتری گذاشت اما در یک مکان هایی الکی و بدون هیچ دلیلی شیب های بسیار تندی وجود دارد.
حالا شاید با خودتون بگید پس مشکلات کودکان چه چیزهایی است؟. جواب سوال شما این است که پیاده رو های ناهموار باعث می شوند.، که اگر کودکی رویش بدود و یا حواسش را جمع نکند، بی افتد و آسیب ببیند.
امیدوارم کسانی که این متن را مطالعه میکنند،به حل مشکلات کمک کنند.
لطفا بعد خواندن برای بقیه هم ارسال کنید!
