انار و هندوانه کنار هم نشسته بودند و باهم کلمه بازی می کردند.
هندوانه می گفت:" یک کلمه بگو که اولش با "ح"شروع به شود."
انار لخندی می زند و می گوید:" حافظ ، حالا تو یه چیز دو کلمه ای بگو که کلمه اولش "ح" باشه."
هندوانه یکم به اطرافش نگاه می کند
و می گوید:" کدو حلوایی" کدوحلوایی از خواب می پرد و با گیجی می گوید:" ها..چی شده؟..یلدا تمام شد؟!" پسته و بادام زیر لب می خندند و می گویند:" ما رو برف ببره کدو حلوایی رو خواب می بره. آخه هنوز یلدا شروع نشده . که تمام به شود."
کدو حلوایی توجهی نمی کند و دوباره چشمانش را می بندد. شیرینی ها برای اینکه کدو حلوایی را اذیت کنند. برایش می خوانند:"
کدو ی ما، خواب می بینه افتاده تو رودخونه
داد میزنه کمک! کمک!
ننه سرما، کدوت رفت
کرسی با شنیدن این شعر خنده اش می گیرد و تکان می خورد. لحاف غر می زند:" وای اینقدر تکان می خوری. خواب کُش می شوم."
کرسی جواب می دهد:" شما ها که قرار نیست با ننه سرما بروید. پس اینقدر نخوابید"
لحاف عصبانی می شود و قهر می کند.
ننه سرما روسری اش را می بندد، چادر گل گلی اش را از روی چوب لباسی برمی دارد و سرش می کند. با لبخند می گوید:" خب ....دیگه باید بروم.. یلدا خوش بگذره." کیف بزرگش را روی دوشش می گذارد و از خانه خارج می شود.
هندوانه و انار هم رفتنش را از پشت پنجره نگاه می کنند. شاهنامه که در گوشه خانه ایستاده است می گوید:" تو دانی که من دوست دارتو ام
به هر نیک و بد ویژه یار توام
ننه سرما همین طور دور و دور تر می شود و با هر قدمی که برمی دارد. از کیف بزرگش کمی برف بیرون می ریزد.
و زمستان کم کم از راه می رسد.....
