شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی همافزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دههی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایهگذاری شد.
پشت چراغ قرمز
ظهرگاه
باد شاعر میشود
با رقص دخترکی که انگشتانش بوی گل میدهد
بر خطوط سیاه و سفید
در چهارراه متنی پریشان.
