شعر فراگفتار (ژانر زبانه) به قلم ساریه امیری، از کتاب «آنتولوژی زبانه‌نویسان ایران» گردآورنده: دکتر آسو اوستا

شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.


دعوت شدم به رقصیدن در باد
به مست شدن و خندیدن زیر درخت انگور
دیالوگ با سارتر و هگل و روسو...
و مرا انگور نام نهادند
مدهوشانه زیستنم را
مدهوشانه پرسیدنم را
و متن
آن قدر با من خو گرفته بود
که از سرمستی
وسط دیالوگ یا منولوگی
از نفس افتاد
از نفس افتادم...