شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی همافزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دههی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایهگذاری شد.نوشتم: «عشق» از نوک قلمم قاف سر برکشید ابری سیمرغ وار در متن من بارید تمام سطرها رنگ حقیقت گرفتند.
