شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.
سهم من از پاییز
چتری تیره‌تر از ابرهاست
که مدفون کرد
جوانه‌های سبزم را
در سایه‌ی بغض باغچه
و یا ابرهای سیاه و سپید سوگوار
که باریدند بر متن نگاهم
و چکمه‌ی کودکی‌ام
در گِل جا ماند.
