شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.
پرچم سیاه برداشته‌اند چشمان تو
به خون‌خواهی یک بوسه
به خون‌خواهی یک آغوش
و سیاهه‌ی سطرها
یکی پس از دیگری
عزای عاشق و معشوق و تعشق
و هر چه مشتق از عشق
نگاشته می‌شود
چه کسی باور می‌کرد روزی من و تو
دوباره امضا کنیم عقدنامه‌مان را؟!
