شعر فراگفتار (ژانر زبانه) به قلم لیلی اشراق، از کتاب «آنتولوژی زبانه‌نویسان ایران» گردآورنده: دکتر آسو اوستا

شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.


هیچ صدای شب را شنیده‌ای
به وقت ماه کامل
که با همه‌‌ی زیبایی‌اش
در برکه می‌افتد؟
هیچ ناز ستاره‌ها را کشیده‌ای
با قلمی روشن‌تر از سپیده
زیر مشت و لگد؟
تو فقط شعر سپید می‌نویسی
و به من خرده می‌گیری که شاعرها را نمی‌فهمی.