شعر فراگفتار (ژانر زبانه) به قلم معصومه آرمند، از کتاب «آنتولوژی زبانه‌نویسان ایران» گردآورنده: دکتر آسو اوستا

شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.


چشمان بارانی‌ام
می‌بیند تو را در متن جاده
به تماشایت می‌نشینم پیاده
ناگاه لبخند تلخی
مرا به خود می‌آورد
تو در متن جاده جا مانده‌ای
و رسیدن را باژکانه خوانده‌ای
من برایت چای تازه دم کرده‌ام
با شکر سرخ و همان کیک همیشگی
با آن که می‌دانم همیشه نیامدنت را.