شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.
سیب‌هایی
در سطر حوض خالی می‌شوند
ماهیانی
که در سطر سیب‌ها رقصان
چشمان تو خیره به من
چشمانم یک باره تیره می‌شوند
می افتم در خودم
و آویزان می‌کنم چشمهایم را بر در
چه قدر حیات
هر روز که به خانه می‌آیی
متولد می‌شود!
