معمار: Steven Ehrlich
موقعیت بنا: Los Angeles-USA
استیون ارلیچ پس از اتمام تحصیل در رشته معماری به مدت شش سال در کشورهای آفریقایی مشغول به طراحی شد و پس از آن علاوه بر تأسیس دفتر معماری خود در سال ۱۹۷۰ به تدریس در دانشگاه های کشورهای مختلف نظیر آمریکا ،آلمان مکزیک، ژاپن، چین و ونزوئلا پرداخت.
در میان مجموعه آثار او خانه ها و ویلاهای مسکونی از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و جوایز معماری بسیاری را نصیب وی کرده اند. آنچه بیش از هر چیز در آثار مسکونی وی حائز اهمیت میباشد چگونگی برقراری پیوند میان بنا با فرهنگ, سنت ها و طبیعت پیرامون بناست. ایده های وی در این خصوص و همچنین استفاده از تکنولوژی های ساختمانی جدید ,کنترل انرژی و معماری پایدار موضوعات اصلی فعالیت های آکادمیک وی می باشند.
در میان آثار مسکونی ارلیچ خانه کنیون از شهرت بیشتری برخوردار است. طراحی ساختار فضایی این بنا که در زمینی وسیع و پر از درختان بنا شده است با هدف حفظ درختان و احداث بنا در میان آنها بوده است.
حفظ این درختان که از شاخص ترین انواع پوشش گیاهی در ایالت کالیفرنیا خصوصاً شهر لس آنجلس میباشند ایده اصلی در طراحی بوده و باعث شده است که پلان Uشکل بنا در برخی نقاط از شکل هندسی خود خارج شود.
اما احترام به سایت تنها در این مقیاس نبوده و تأثیر محیط را در کوچکترین جزئیات بنا نظیر نوع و نحوه استفاده از مصالح و انتخاب رنگها نیز میتوان مشاهده نمود. هر چند که بنا در مجموع از سطوح مختلفی تشکیل شده است اما در هیچ نقطه ساختمان بیش از دو طبقه نبوده و سطوح طبقات آرام آرام و همخوان با شیب زمین تغییر می کنند. در این میان تراس ها ,نشیمن های رو باز و پلکان های عریض نیز به همنشینی مناسب بنا و طبیعت کمک نموده است. استفاده از چوب به عنوان مصالح اصلی بنا در جداره رو به باغ بیش از نمای حاشیه خیابان به چشم میخورد.
از چوب در مکانی به عنوان مصالح کف فضاهای داخلی و تراسها و در جای دیگر به عنوان پوشش دیوار, تزیینات و یا قاب درها و پنجره ها استفاده شده است.
ساختار حجمی خانه حاصل ترکیب خطوطی باریک و افقی با دیواره هایی عمودی است که تنوع اندازه, رنگ و نوع مصالح آنها را از یکدیگر جدا میسازد؛
ترکیبی که در نمای حاشیه خیابان, یادآور خطوط و صفحات خانه شرودر اثر «ریتولد» و در نمای رو به باغ یادآور صفحات افقی و تراس های خانه آبشار اثر «فرانک لوید رایت» می باشد.
این دیواره های قطور در حقیقت باکس هایی هستند که فضاهای خدماتی و پلکان ارتباطی را در خود جای داده و همچون ریشه هایی بنا را در نقاط مختلف با زمین پیوند میدهند.
برخلاف آن که در نگاه نخست ساختار حجمی پیچیده این خانه درک سلسله مراتب فضایی را دشوار می سازد اما ساختار فضایی در داخل خانه بسیار خوانا و واضح است. سطوح بنا را میتوان در سه طبقه از یکدیگر تفکیک نمود؛ تراز ورودی وسیعترین طبقه است که در آن به غیر از کتابخانه و اتاق خواب مهمان, سایر فضاها نظیر نشیمن عمومی ، آشپزخانه, غذاخوری و دو اتاق خواب از نور طبیعی بهره برده و به منظره باغ اشراف دارند.
