شوگر ری رابینسون

شوگر ری رابینسون با نام واکر اسمیت جونیور یک بوکسور حرفه ای آمریکایی بود. رابینسون که عضو تالار بین المللی مشاهیر بوکس است، به عقیده بسیاری، بهترین بوکسور تمام دوران است. بیشتر به خاطر 91 پیکار شکست ناپذیر او و رکورد قابل توجه 128-1-2 او.


واکر اسمیت جونیور در 3 می 1921 در آلی، جورجیا به دنیا آمد. او پس از تماشای یکی از دعواهایش اظهار داشت که او "شیرینی مثل شکر" است، لقب "شکر" را به خود اختصاص داد. او بخش آخر نام مستعار خود را «ری رابینسون» پس از قرض گرفتن شناسنامه دوستش (که نامش ری رابینسون بود) برای دور زدن محدودیت های سنی اتحادیه ورزشکاران آماتور به دست آورد. رابینسون حرفه آماتوری فوق‌العاده‌ای داشت، که در آن 89 مبارزه بدون حتی یک باخت برنده شد، آن هم با 69 ناک اوت. رابینسون در سال 1939 قهرمانی وزن پر وزن دستکش طلایی و قهرمانی سبک وزن دستکش طلایی در سال 1940 را به دست آورد.

اولین مبارزه حرفه ای رابینسون در 4 اکتبر 1940 برگزار شد که در آن او جو اچواریا فیلیپینی را با ناک اوت راند دوم شکست داد. رابینسون در سال 1940 در پنج مبارزه دیگر پیروز شد که چهار تای آن با ناک اوت پیروز شد. او هنگامی که قهرمان سبک وزن آن زمان، سامی آنگوت، را در مقابل رکورد 20551 جمعیت در مدیسون اسکوئر گاردن شکست داد، توجه قابل توجهی را به خود جلب کرد. با این حال، او این عنوان را کسب نکرد زیرا رابینسون بالاتر از حد مجاز وزن سبک وزن بود. علاوه بر این، رابینسون قهرمان سابق فریتزی زیویچ را در سال 1941 در کنار قهرمان آینده، مارتی سروو، در سال 1941 با تصمیم متفق القول شکست داد. رابینسون دوباره در یک مسابقه مجدد در سال 1942 زیویچ را شکست داد، که اتفاقاً دومین باخت زیویچ در مجموع 150 مبارزه بود. رابینسون همچنین در یک مسابقه برگشت دیگر با مارتی سروو ملاقات کرد که او نیز برنده شد. او سپس مقابل جیک لاموتا بزرگ پیروز شد و پس از آن در سال 1942 به عنوان بهترین مبارز سال انتخاب شد.

شوگر ری رابینسون اولین مبارزه حرفه ای خود را پس از چهل مبارزه بدون شکست در برابر جیک لاموتا شکست داد که او را در مسابقه برگشت آنها ناک اوت کرد. رابینسون سپس بین سال‌های 1943 و 1944 به مدت 15 ماه در ارتش ایالات متحده خدمت کرد و پس از آن در پی یک دوره فراموشی، از خدمت با افتخار اخراج شد. در سال 1945، رابینسون پس از تساوی با خوزه باسورا، رکورد 73-1-1 را به دست آورد.

علیرغم اینکه رابینسون بسیاری از مدعیان عنوان قهرمانی را پشت سر هم شکست داده بود، و همچنین دارندگان عنوان را در مبارزات غیر عنوانی، پس از 75 مبارزه در برابر تامی بل، که رابینسون در یک نبرد پانزده دور در برابر او پیروز شد، یک ضربه به عنوان قهرمانی دریافت کرد.

در سال 1947، رابینسون برای دفاع از عنوان در برابر جیمی دویل برنامه ریزی شده بود، اما او با بیان اینکه "خواب دیده بود که دویل را می کشد" از مبارزه خارج شد. رابینسون پس از اینکه توسط یک کشیش متقاعد شد که رویای او واقعاً یک رویا است، با دویل جنگید، که در کمال وحشت رابینسون، ساعاتی پس از ناک اوت شدن درگذشت. سپس رابینسون چهار مبارزه بعدی خود را به خانواده دویل تقدیم کرد.

رابینسون یک دوران حرفه ای پربار در وزن میان وزن داشت که در آن جیک لاموتا را برای قهرمانی شکست داد. رابینسون در سال 1952 از بوکس حرفه ای بازنشسته شد تا رقصنده و خواننده شود، حرفه ای که به گفته او او را در اوج آمادگی جسمانی نگه داشت. رابینسون در سال 1955 از بازنشستگی خارج شد و اولین بوکسوری شد که پنج بار قهرمان مسابقات جهانی شد. رابینسون پس از یک مبارزه طولانی با بیماری آلزایمر و دیابت در 12 آوریل 1989 در لس آنجلس، کالیفرنیا درگذشت.