هرزگاهی که تصمیم میگرفتم برای عکاسی در دل طبیعت کرمانشاه بیرون بروم چند دوست عزیز و همیشگی همراه میشدند و میزدیم به کوه ودشت برای دیدن و ثبت کردن یک ترکیب زیبا.جالب بود که هیچ کدام از دوستان من در طی سفرکوتاه که داشتیم اصلا صحبت نمیکردند، سکوت میکردند و از شیشه ی ماشین بیرون را نگاه میکردند.موزیک ملایمی هم در این سفر با ما همراه بود.به مقصد که میرسیدیم هرکس به سمتی میرفت وشروع به عکاسی میکرد.بعد از چند ساعتی دوستانم را میدیدم که نشاط و شادابی در سیمایشان موج میزد.لبخند ی که در ابتدای سفر جایش روی لبها خالی بود حالا خودنمایی میکرد.تنهایی گاهی اوقات فرار از هیاهو و ازدحام است و باید به خودت لختی آرامش و سکوت بدهی.گاهی اوقات باید از خود شلوغت فرار کنی وبه تنهاییت پناه بیاوری......طبیعت جاییست که در دامنش آرامش را میابی.
