گهگاه میبینم تمام آن کسانی که میپنداشتم بسیار مقاومند و همچون فولادند وبرایم الگویی شده بودند در حال نابودی و پوسیده شدن هستند.حتا فکر خام خود کشی هم از سر آنها میگذشت.نزدیکتر که شدم دیدم وپی بردم مشکل تنها یک چیز بود.عدم باور به خالقی که خلقشان کرده و زیستشان داده.همیشه در همه حال یاد آفریدگارمرا به خود میآورد که چرا زنده ام ...........
