درمیان درازای کوچه زندگی که میرویم گاه به کوچه های بن بستی میرسیم که که نمیتوانیم جلو تر رویم و امیدی به رهایی از یک وضعیت را نداریم.گاه به درهای بسته و باز بی انتهایی بر میخوریم که هم ناامیدی را دو چندان میکند و هم ازناآگاهی در راهی که میرویم دچار ترسمان میکند.زندگی سراسر رفتن به جلو بی درنگ و بی مکث است.آخر راه راهم که میدانیم کوچه ایی با وسعت نور بی انتها........
