یکی به من کمک کنه از این دورخ بلاتکلیفی نجات پیدا کنم، من باید برای این ذهن و روح و روان آشفته راهی پیدا کنم، از دوستی مشورت گرفتم، گفت در ویرگول بنویس، تنها داروی تو یعنی من نوشتن است، راست می‌گفت الان که این سطور را می نویسم، حس بودن بهم دست میدهد، البته دو سه سال قبل با ویرگول آشنا شدم ، اما بعد از چند روز نقطه سرخط گذاشتم و دنبال آن نرفتم، فکر کنم فقط مطلبی در مورد مدیریت زمان منتشر کردم، ولی این دفعه ول کن نیستم، باید بنویسم آنچه را که در ذهن و روحم دوزخی ساخته است که گاهی سخت سوزان و گاهی سرد و یخی بر جسم و جانم جاری است.
قطعأ بی درد نیستم، مرا دریاب .
