مرگ با تشریفات پزشکی(آنچه پزشکی درباره مردن نمی داند)/ آتول گاواندی/ حامد قدیری/ انتشارات ترجمان علوم انسانی
پیری، بخش پایانی زندگی ما در این دنیا، چگونه سپری خواهد شد؟ زمانی که از فشار خون، دیابت، تاری دید، کم شنوایی، ضعف قلب، بی اشتهایی و کم حوصلگی رنج می بریم، زمانی که بی هیچ علتی، مدام زمین می خوریم و قادر به حفظ تعادل خود به هنگام راه رفتن نیستیم، زمانی که به خاطر ابتلا به سرطان، مجبور به تحمل دردهای طاقت فرسا می شویم و دخالت پزشکی دردمان را بیشتر می کند، زندگی چگونه سپری خواهد شد؟
خانواده و جامعه چگونه با ما برخورد خواهند کرد؟
نیاز ما به دیگران چگونه برطرف خواهد شد ؟
پزشکی، از آن رو که مستقیما با بیماریها و ناتوانیها سر و کار دارد، در این بخش از زندگی ما، دخالت مستقیم داشته است.اما علیرغم حضور پیوسته در این عرصه، از درک بسیاری مسائل که نوع انسان در دوران پیری با آن ها روبروست، بازمانده است.
درآغاز، کهنسالان را در نوانخانه‌ها نگه می داشتند. مکانهایی به غایت آلوده و نابه سامان که آدمیان آنجا مذبوحانه میان مرگ و زندگی دست و پا می زدند.
پس از آن آسایشگاهها به وجود آمدند. جایی که انسانها از بیشترین و با کیفیت ترین خدمات پزشکی برخوردارند، اما از ارتباط با دیگران، داشتن استقلال در تصمیم گیری و انتخاب سبک زندگی خاص خود باز داشته می شوند:
« در غیاب خانواده گسترده و در دسترس، سالمندان می مانند و هویتی نهاد زده، کنترل شده و تحت نظارت.سالمندان می مانند و راه حلی پزشکی برای مسائل ترمیم ناپذیر. سالمندان می مانند و زندگی ای که امنیت دارد، اما خالی از دغدغه ها و خواسته های آنان است.»
پس از آسایشگاهها، خانه های حمایتی تأسیس شدند. جایی که کهنسالان بتوانند درباره درمان و نوع درمان به انتخاب و تصمیم گیری دست زنند و زندگی خودشان را داشته باشند.
وجود این موسسات و ارائه خدمات اختیاری به کهنسالان، زمینه گفتگوی دشواری را فراهم کرده است که همیشه از آن گریزانیم: گفتگو درباره لحظات آخر زندگی، درباره مرگ، درباره چیزهایی که دوست داریم در آن لحظه ها اتفاق بیفتد و چیزهایی که رنجمان می دهد. این گفتگوی اجتناب ناپذیر، گذر از کهنسالی و مواجهه با مرگ را آسان تر می کند هم برای سالمندان و هم بازماندگان.
مطالعه کتاب مرگ با تشریفات پزشکی توصیه می شود به
پزشکان
و
فرزندان،
کسانی که می توانند با ایجاد تغییر جزئی در زاویه دید خود، لذتی بس عظیم رابه سالمندان هدیه کنند: لذت شاد و راحت زیستن حتی در بحبوحه رویارویی با مرگ.
