رمان پنج قدم فاصله- ریچل لیپینکات
رمان پنج قدم فاصله...از اون رمان های عاشقانه، جذاب و دوست داشتنی بود...از اون رمان هایی که عاشق داستانش میشی...از اون رمان هایی که میتونی با سیر داستان پیش بری، باهاش بخندی، باهاش گریه کنی، باهاش ذوق کنی یا ناراحت بشی...
و این بهترین قسمت یک داستان می‌تونه باشه که خواننده با اون داستان حس دوستانه پیدا کنه.
فیلم این داستان هم دقیقا با همین نام ساخته شده ولی من با خواندن این کتاب و بعد دیدن فیلمش فهمیدم که ارزش کتاب ها خیلی خیلی بیشتر از فیلم :) من با کتابش زندگی کردم، دوستش داشتم، درکش کردم...ولی فیلم! اصلا!! پس کتابش رو خیلی خیلی بیشتر از فیلمش توصیه میکنم.
داستان در مورد بیماران فیبروز کیستیک بود...در مورد دنیایی که این بیماران دارن... از همون شش هفت سالگی مجبورند بچتوی بیمارستان باشن، حداقل شش ماه از هر سال رو باید توی بیمارستان سر کنند، با دوستایی که توی بیمارستان دارن (که هیچوقت حتی اجازه ندارند از شش قدم به هم نزدیک تر شوند). خیلی از قسمت های کتاب سعی میکردم خودم رو به جای استلا بزارم و از خودم می‌پرسیدم: اگه من بودم چی کار میکردم؟ ولی متاسفانه هیچوقت جواب قانع کننده ای براش پیدا نمی‌کردم...چون باید زندگی اونارو زندگی کنی تا بتونی قضاوتشون کنی...بتونی درکشون کنی و بتونی به جاشون تصمیم بگیری...
ولی اونجایی که استلا تصمیم گرفت با بیماری ش مبارزه کنه به خاطر ویل...اونجایی که گفت:((همیشه این بیماری از من چیزایی دزدیده ولی ایندفعه نوبت منه و من می‌خوام یک قدم از اون شش قدم رو ازش بدزدم)) قشنگ ترین توصیف از درد یک بیماری بود... وقتی به اون قسمت از کتاب فکر میکنم....وقتی به تمام محدودیت هایی که این بیماران دارن فکر میکنم تازه به خودم میام و با خودم میگم: واقعا چقدر ما آدمای سالم فراموش کردیم قدر همدیگه رو بدونیم... ما میتونیم دست همدیگه رو بگیریم، بدون هیچ ترسی عاشق بشیم، بهترین دوست مون رو بغل کنیم و این موارد هیچوقت استثنایی برامون ندارن! ولی برای این بیمارا.... چرا :)
استلا دختر قوی ای بود و به خیلی از دخترا یاد داد که باید برای زندگیشون برای چیزایی که دوست دارن تجربه کنن بجنگن و مطیع بودن بعضی وقتا جواب نیست...
از صمیم قلبم امیدوارم تمام بیماران فیبروز کیستیک در تمام دنیا همیشه حالشون خوب باشه، بیماری باکتریایی ای نگیرن، خیلی اتفاقی ریه هاشون از کار نیوفته و برای همه شون ریه هایی سالم برای ادامه زندگی پیدا بشه?
از صمیم قلبم امیدوارم تمام بیماران فیبروز کیستیک در تمام دنیا همیشه حالشون خوب باشه، بیماری باکتریایی ای نگیرن، خیلی اتفاقی ریه هاشون از کار نیوفته و برای همه شون ریه هایی سالم برای ادامه زندگی پیدا بشه?رمان پنج قدم فاصله- ریچل لیپینکات
